De Tiende Huwelijksnacht - 6 - Sex Verhalen

De Tiende Huwelijksnacht - 6

... bewerken van dat wandtapijt, zodat ik het kijkgat kon afdekken en openen zonder het hele tapijt van de muur te moeten halen. Hoewel ik hoop dat mijn eigen talent in het zakenleven mijn succes ook mede heeft bepaald, kan ik niet om het feit heen dat ik de kunst, zoals ik al zei letterlijk heb afgekeken en afgeluisterd van Zocastoc Luymen via dat gat in de muur.

Ik heb nog andere zaken geleerd op die manier. En die betreffen de vrouw die we nu “de Douairière” noemen. Ze is nu inderdaad een oude vrouw en het is misschien heel moeilijk om je voor te stellen, maar zij was ooit een jonge en mooie vrouw. Ze was van lage geboorte, maar in de tijd dat ik voor haar huishouden werkte had ze zich al helemaal aangepast aan de manieren van de hoge standen. Vrouwe Luymen, noemden we haar in die dagen en je keek wel drie keer uit voor je haar misgenoegen opwekte. Toen had ze al een berucht temperament, wat paste bij een vorstin van weleer. Ze had het postuur van een koningin, lang en slank. Haar haren waren diepzwart, maar haar ogen azuurblauw. Het was die schoonheidstrek die trouwens Zocastocs aandacht had getrokken. Ze wist ook hoe ze zich kleden moest. Ik heb ruim twee jaar voor haar huishouden gewerkt en ik kan me niet herinneren haar ooit tweemaal in dezelfde kleding te hebben gezien.

Ik besef me dat ik hier het beeld oproep van een mooie, maar oppervlakkige vrouw, maar ik kan je verzekeren dat ze dat niet was. Ze was de lees- en schrijfkunst machtig, welbespraakt, kon debatteren ...

... over filosofie en religie en later zou blijken dat ze hetzelfde talent voor zaken had als haar overleden man. En, al had ze een opvliegend karakter soms, ze was in staat tot diepe gevoelens van trouw en liefde. Vooral ten opzichte van haar echtgenoot. Natuurlijk werd ze uitgemaakt voor Goudzoeker, maar ik kan je verzekeren dat Zocastoc en Vrouwe Luymen oprechter van elkaar gehouden hebben dan vele anderen. Het was een wrede daad van de Heerser dan hij hen zo snel heeft gescheiden.

Ik weet dit, omdat ik tijdens enkele van mijn afluistersessies een gesprek opving tussen hen. Nu was het mij voornamelijk te doen om zakelijke gesprekken en contractonderhandelingen af te luisteren, maar ik viel ten prooi aan een veel voorkomende menselijke eigenschap: ik was nieuwsgierig. Het was een vrij serieus gesprek, waaruit ik begreep dat mijn heer en meester op reis zou gaan en een tijdje van huis zou blijven. In dat gesprek hernieuwden ze aan elkaar de beloftes van trouw. Je kent die geloftes, je hebt ze zelf uitsproken. Hierna vielen ze elkaar in de armen en ik vermoed dat ze ter plekke hun huwelijk ook nog eens consumeerden, op het bureau van mijn meester. Ik weet het niet zeker, want toen kregen schaamte en fatsoen weer de overhand en ik hing alles weer netjes terug en liet hen aan hun privézaken.

Zorastoc ging de dag erna op reis en gelukkig was het niet die tragische reis waarvan hij nooit zou terugkeren. Maar de sfeer in het huishouden werd er niet beter op. Ik kende die sfeer ...