1. Mijn Kampeerverhaal


    Datum: 15-7-2019, Categorieën: Homo Auteur: Peter Maanen, Bron: Opwindend

    Kamperen met Peter, Jan en Marcel
    
    Ik was er helemaal vanuit gegaan dat Jan die gevoelens die ik had, niet kende. Hij had immers al een paar vriendinnen gehad en keek maar wat graag naar de vrouwen. Tot we op een avond alle drie in de tent lagen. Marcel, Jan en ik. We waren van plan om de komende zomer op de fiets naar Zweden te gaan en waren nu een paar dagen op pad om al vast te oefenen. Het was begin jaren tachtig, van aids had nog niemand ooit iets gehoord, het bestond volgens mij toen ook nog niet. Het was een klein tentje waar je net met z'n drieën in kon, en zo laag dat je er alleen nog net in kon zitten. Het was pikdonker en warm, te warm om in een dichte slaapzak te liggen.
    
    Ik kon de slaap niet vatten. Ik draaide me om en kwam onverwachts met m'n been in de volle lengte tegen Jans been aan te liggen. Ik wist dat Marcel al sliep, maar of Jan al in slaap was gevallen. Ik voelde zijn beenharen tegen de mijne. Er ging een heel warm gevoel door me heen (en het was al zo warm). Ik kan niet te lang wachten, dacht ik, anders valt het op, maar ik stelde het nog heel even uit, oh wat een heerlijk gevoel. Toen verschoof ik langzaam m'n been een beetje van hem af, maar bleef de warmte van zijn been voelen. Ik voelde hoe mijn beenharen van zijn beenharen loskwamen. Hè dat was even lekker. Het tintelde gewoon nog even na... Maar wat gebeurt er nu? Hij verschoof zijn been ook en ik voelde zijn been nu nog steviger tegen de mijne aanliggen. Ook onze voeten raakten elkaar nu. ...
    ... Dit kan toeval zijn en niet de bedoeling dacht ik en bleef heel stilliggen. Er gebeurde niets, hij trok z'n been niet weg. Ik wist niet zeker of hij nu wakker was, hij bleef stilliggen, alsof hij sliep. Ik genoot nog even van het moment, en dacht als ik nu weer m'n been verschuif, en hij ook, dan is het geen toeval meer. Ik verschoof m'n been...en hij ook. Ik hoorde hem slikken. Ik zuchtte een keer, ... hij ook,... Op dezelfde manier, alsof hij daarmee een teken wilde geven.
    
    Er gebeurde een tijdje helemaal niets. Hij lag op z'n buik en ik lag op m'n rug. Toen verschoof hij zijn been over de mijne langzaam een keer heen en weer. Ik voelde zijn beenharen door mijn beenharen strelen, ooh wat een heerlijk gevoel. Toen hield hij zijn been stil. Ik draaide me langzaam op m'n zij, ik hield m'n hand boven z'n rug, met m'n vingertoppen naar beneden, ik twijfelde even. Hij trok zijn slaapzak nog iets verder open. Het duurde even. Ik liet m'n hand langzaam zakken en raakte zijn rug, het leek alsof er een elektrische vonk mijn hand inschoot dwars door mijn hele lichaam heen. Hij bleef stilliggen. Ik was even verstokt, ik wilde wel gaan strelen, maar op een of andere manier lukte het niet of was het dat ik niet durfde. Ik was helemaal verstijft, ik slikte zelf nog eens diep. Ik voelde mijn hart kloppen. Toen wiebelde hij één keer heel zachtjes met zijn rug heen en weer en bleef weer stilliggen. Nu wist ik het zeker, het is geen toeval, hij wil het ook. Ik begon hem te strelen, heel ...
«1234...7»