Stille Jongen 1 - Sex Verhalen

Stille Jongen 1

H1: De Stieffamilie.

,,Wat doe je?’’ Op het geluid van mijn telefoon, die uit elkaar spatte tegen de muur, kwam een mooi blond meisje op af gelopen. Mooi, maar meer ook niet. Ze was niets meer. Niet meer.

,,Niks, laat me met rust.’’ chagrijnde ik haar dan toe.

,,Jezus. Sorry hoor. Je gaat weer lekker, zie ik.’’ keek ze me dan verontwaardigd aan. Het was m’n zus. M’n boze oudere stiefzus. Overdrijven is ook een kunst, maar wat haatte ik haar. Anjelica is haar naam. Klein van stuk, tenger, en knap. Ja, dat wel. Maar dit was niet een zus voor mij, zoals ik me dat zou kunnen voorstellen. En ook al kwam ze nu kijken of alles goed was, hoorde ik haar een paar minuten later alweer hetgeen door roddelen aan een van haar vriendinnen aan de telefoon. ,,M’n broertje was weer bezig…’’ hoorde ik haar dan puffen.

-

Ik was er zo klaar mee. Met alles en iedereen. Het idee dat Namjoo simpelweg een ander had gekozen na alles, kon ik niet aan. Ik trok de dekens over me heen, rouwde geen moment om mijn telefoon en kwam er in de avond pas weer uit om een stukje te gaan hardlopen. Het kon toch anders. Het moest anders. Nooit meer zou ik me zo aan het lijntje laten houden door iemand, en zeker niet door een meisje. Hoe vaak vroeg ze me wel niet of ik haar mistte en zei ze me dat ze uitkeek naar haar volgende bezoek aan Nederland? Hoe vaak?! Misschien wel te vaak. Ik had het kunnen zien aankomen, dacht ik nu achteraf. Ik was gewoon dom en naïef. Jong nog. Te jong. Maar niet te jong ...

... voor meisjes. Ik wilde zo graag een vriendin hebben. Iemand om van alles mee te doen. Alles! En Namjoo, hoe dom ook, leek me al een paar jaar het beste alternatief. Zo goed dat ik misschien wel kansen om me heen gemist had. Ik dacht dat ik bij Namjoo wel mezelf kon zijn. Doordat ik stil was geweest, had ze me godverdomme toch gezoend? Of kwam het door iets anders? Dat moest wel. Geen enkel meisje wilde mij sindsdien zoenen omdat ik zomaar stil was. Niet dat het daar om ging. Maar ik greep dit moment wel aan meer te veranderen. Het te proberen, in ieder geval. Ik was toch niet lelijk? Ik sportte behoorlijk, was goed in m’n vak en m’n bijbaan, waarbij ik alles behalve stil moest zijn. Maar op het moment dat ik mezelf wilde zijn, koos ik toch voor die stille kant. Stappen deed ik liever niet, laat staan socializen. Wat had ik daar een hekel aan. Maar hoe wil je een vriendin krijgen als je niet eens met een meisje wil praten. Het kraakte in m’n hoofd en haastig en wanhopig wilde ik een uitweg vinden uit dit stille bestaan. Ik wist niet eens waar ik moest beginnen.

-

De volgende dag deed ik iets nieuws:

,,Goeiemorgen.’’ zei ik toen ik beneden kwam en werd door drie paar ogen wat verbaast aangekeken.

,,Hallo, goeiemorgen.’’ bracht m’n stiefmoeder als eerste licht verbaast uit, waarna mijn jongere stiefzusje me voor het eerst in m’n leven een glimlach gaf terwijl ze haar yoghurt door lepelde. ,,Lekker geslapen?’’ werd me toen zelfs gevraagd. Ik knikte verder alleen en ...