Het Varkensmasker - 1 - Sex Verhalen

Het Varkensmasker - 1

Het was waar, ik had een enorme lage dunk van mezelf. Ergens in mijn leven had ik mijn zelfvertrouwen verloren en dat had ik nooit meer herwonnen. Elke tegenslag was een persoonlijke tekortkoming. Mijn opleiding hielp niet. De sportschool hielp niet. Mijn werk hielp niet.

En het hielp ook niet dat de mensen simpelweg niets met mij te doen wilden hebben. Wie wil er ook vrienden zijn met een depressief iemand die altijd aan zichzelf twijfelde. Ik had dan ook geen schijn van kans toen ik eenmaal het homocafé in mijn stad binnenliep.

Een zestiger met een grote bierbuik in een smoezelig wit onderhemd was er als eerste bij. Hij had mij gelijk door en zag zijn kans schoon. Ik wilde niets van hem weten, maar hij liet zich niet weerhouden. Het was één van die mannen die de gave van het gat had. Er viel geen minuut stilte en voor ik het wist had ik zijn grove hand al vier keer uit mijn kruis gehaald en had ik al een idee hoe het was om met een bebaarde man te kussen.

Hij wilde mij in de wc krijgen, maar ik bleef hem afwijzen. Toch belandde ik op de één of andere manier tegen het muurtje net naast de wc-deur. Hij had mij in het nauw gedreven. Ik stond tussen zijn beide armen in en kon niet meer weg. Ik kon zijn bieradem ruiken. Ik had het gevoel alsof het hele café naar ons zat te kijken. Hij zou mij elk moment weer gaan trachten te kussen.

De paniek welde op in mij. Uit wanhoop stelde ik voor om weg te gaan. Zijn ogen lichtten op. Daar kon hij geen nee tegen zeggen. De ...

... dreiging van die smerige wc verdween in het niets.

Mijn opluchting was maar van korte duur. Ik was van plan om hem op straat te lozen, maar daar kwam het maar niet van. Op dezelfde kleverige wijze als in het café liet hij mij geen moment met rust. Met een grote arm om mijn schouders en een eindeloze stroom woorden in mijn oor liepen we door de straten. Ik dacht dat we naar zijn huis liepen, maar het bleek een kelderkamertje te zijn onder een smoezelig warenhuis. Op vijf minuten loopafstand waren we al daar. Ik had nooit de kans gehad om te ontsnappen.

Achteraf kreeg ik te horen dat een groep homovrienden gezamenlijk het kamertje had gehuurd om als neukhol te dienen voor wanneer de gelegenheid zich aanbod. Iedereen had een sleutel.

**

De muren zaten onder de graffiti en er was net genoeg ruimte voor een enkel bed. Het bedframe zat vol roestplekken en krassen. Een smerig oud matras diende als ligbodem. Boven het bed hingen een aantal vergeelde en deels weggescheurde plakplaatjes voor homofeesten van de jaren tachtig en negentig. Overal waren smerige leuzen met markeringsstiften op de muur gekrast.

Op de muur tegenover de deur kon je een aantal lijsten met doorgestreepte namen lezen. Vol trots vertelde hij dat de tweede van links zijn lijst van veroveringen was. Het liep helemaal tot aan de grond. Toen hij mijn geschokte blik zag stelde hij mij gerust dat er nog genoeg plaats voor mijn naam was.

Dezelfde paniekgolf als in het café kwam weer opwellen, maar hij had ...