Gedienstig (1) - Sex Verhalen

Gedienstig (1)

Ik vond het tamelijk koud die zaterdagmorgen toen ik de stad inging om inkopen te doen. Ik was vroeg genoeg gekomen om nog dicht bij de ingang van het winkelcentrum een plaatsje voor m'n wagen te vinden. Maar ook weer niet te vroeg zodat ik buiten zou hebben moeten wachten.

Nadat ik m'n voertuig geparkeerd had, spoedde ik mij door de kille novemberlucht naar de uitnodigende ingangsdeur. De warmte kwam me meteen tegemoet toen ik binnenstapte. Ik was nog maar een paar stappen binnen of ik knoopte al mijn dikke wintermantel los. Door de omgevende warmte gingen mijn wangen aan het gloeien en ook de rest van mijn lichaam voelde heel genoeglijk aan.

Ik had niet veel nodig en wist waar ik het vinden moest. De lingerie-afdeling bevond zich helemaal achteraan rechts in een wat teruggetrokken hoek van de kledingzaak.

Ik liep langs de rekken met de slipjes totdat ik bij die van de bustehouders kwam. Zoals gewoonlijk had ik weer de grootste moeite om een keuze te maken uit het veelvoud aan prachtige beha's die er uitgestald lagen.

Uiteindelijk had ik mijn keuze gemaakt en nam een viertal stuks mee naar de pashokjes. Pas toen ik er bijna bij was, merkte ik dat er werken aan de gang waren en dat de pashokjes niet beschikbaar waren. Ik had me nauwelijks omgedraaid of er stond al een dienster in de buurt.

"Zoekt u een pashokje, mevrouw?"

Ik knikte het meisje toe. Ze had een wat te korte witte T-shirt aan en een licht verkleurde jeansbroek. Haar zwarte haar droeg ze in een ...

... mooie paardenstaart. Ze keek me op een heel speciale manier glimlachend aan en wenkte me.

Zonder mij er verder om te bekommeren volgde ik het winkelmeisje in de richting van het magazijn. Het ging allemaal een beetje langs me heen, het was alsof ik nog niet helemaal wakker was. De warmte in de winkel zat er ongetwijfeld ook voor iets tussen.

In het magazijn draaiden we direct naar rechts en een tiental meter verder stonden er een paar voorlopige pashokjes opgesteld.

"Als u mij wilt volgen, mevrouw."

De winkelbediende stapte zelf het hokje binnen en hield het afsluitgordijn voor me op. Ik begon me nu wel een beetje over het gedrag van het meisje te verbazen. Sinds wanneer werden de klanten tot in de pashokjes vergezeld?

Ik had evenwel geen zin om m'n bedenkingen te verwoorden en weifelde dan ook maar even vooraleer ik haar volgde.

Het waren ruime pashokjes, met een enorme spiegel - meer dan levensgroot - een brede zitbank en aantal muurkapstokken.

Het meisje kwam op me toe terwijl ik nog aan het rondzien was. Ze haalde de vier beha's uit mijn handen en legde ze op de zitbank. Daarna kwam ze weer op me toe en stak haar handen uit naar mijn mantel. Ze keek me daarbij gefixeerd in de ogen. Ondertussen had ik de kleine badge boven haar linkerborst opgemerkt: 'Leen'.

"Mag ik uw mantel, mevrouw," vroeg ze beleefd, maar ze had hem al bijna helemaal in handen.

Tjonge, wat betekende die service?

"Zo, Leen," begon ik tamelijk vrijmoedig, "wat is er eigenlijk ...