De Gezusters Santegoed - 2 - Sex Verhalen

De Gezusters Santegoed - 2

... dan toch hard aan het werk zijn, dus ik heb hem dan even niet nodig.’

‘Oh, dat is heel erg genereus van je. Maar we gaan niet, voordat we klaar zijn met je huis. Dat wil ik niet hebben.’

Ik lach en zeg: ‘Dan moeten we maar eens opschieten, anders zijn we niet op tijd bij mij thuis. Want we zullen nog wel even wat spullen uit die kamers moeten halen, en de bedden opmaken.’

Een goed kwartier later kan ik de wagen starten en rijden we op weg naar Limburg. Chantal en Melissa zijn opgewonden, ze hebben er veel zin in. Jolien is licht zenuwachtig, en Joris is echt behoorlijk zenuwachtig.

Ik kan hem best begrijpen. Je laat niet iedere dag een lang gekoesterde droom in vervullen gaan. De enige, die nuchter en ontspannen is, dat is Michel, die naast me is komen zitten. De mannen op de voorbank, en de vrouwen allemaal op de achterbank.

Ondanks dat het een warme, zwoele zomeravond is, is het behaaglijk in mijn wagen. De airco functioneert goed en de wagen rijdt alsof hij over de weg zweeft. Ik rij wat harder dan ik normaal doe, normaal rij ik zelden harder dan honderd, maar nu cruise ik met ruim honderdtwintig over de snelweg. De wagen kan het best aan, die is nog steeds topfit, ondanks zijn leeftijd. Toch is het bijna half negen, voordat we in mijn geboortedorp aankomen.

Iedereen kijkt hun ogen uit, maar voor mij is het gewoon dagelijkse kost. Het is niet, dat ik de schoonheid van mijn omgeving niet waardeer, maar je raakt er aan gewend. Ik denk, dat iedereen het ...

... wel heeft. Je bent wel trots op de omgeving, waar je in woont, maar je ziet zelf nog zelden de werkelijke schoonheid, die er heerst.

En uiteindelijk draai ik aan de rand van het dorp de inrit van mijn huisje op. Nou ja, huisje, zo klein is het ook weer niet. Het is een oud boerderijtje, waar ik vroeger geboren ben. Mijn ouders zijn al verschillende jaren geleden verhuisd naar een seniorenappartement, maar helaas is mijn vader twee jaar geleden veel te jong overleden. Alleen mijn moeder leeft nog, en ze is best tevreden, met waar ze nu woont. Zo af en toe komt ze nog eens langs, en als ze dat doet, beklaagt ze zich, dat ik haar veel te weinig bezoek. Misschien is dat ook wel zo, maar ik doe het expres niet. Want anders zou mijn moeder nooit uit haar woning komen, en dat is ook niet de bedoeling.

En ik verdenk haar ervan, dat ze heel goed weet, waarom ik niet zo vaak bij haar op bezoek kom. Maar ik ga haar iedere woensdag halen, dat is onze vaste avond. Dan gaan we samen naar de kroeg, waar we samen gaan kaarten met vrienden en bekenden. Dat doet ze heel erg graag, en ze kijkt er echt naar uit. Alleen de komende twee weken niet, maar dan neemt een nichtje het voor me over. Maar ik weet nu al, dat mijn moeder me echt zal missen.

Jolien is wel onder de indruk, als ze mijn huisje ziet.

‘Wow, je zei, dat je een huisje had, maar dit is nogal een behoorlijk flink huis!’

‘Het is de boerderij van mijn ouders, maar ik heb het van hun overgenomen. Ik ben hier geboren, en ik ...