Dierenarts Frank - 1 - Sex Verhalen

Dierenarts Frank - 1

Het was bijna winter en ik reed in de auto door de stille hoofdstraat. Ik was op weg naar huis. De hele avond had ik bij een saaie schoolvergadering gezeten en daar was ik behoorlijk gaar en rozig van geworden. De koude lucht die door de kier van het raam naar binnen stroomde hield me wakker, maar maakte me ook ijskoud. Ik was bijna aan het eind van de dorpsweg en stopte bij het tankstationnetje om mijn tank nog even vol te gooien. Dan hoefde ik de volgende ochtend niet zo vroeg weg voor ik naar school reed of bang te zijn dat ik zonder benzine zou zitten.

De wolkjes kwamen uit mijn mond van de kou en ik deed mijn jas helemaal dicht. Er stond een gure wind en de gevoelstemperatuur was daardoor minstens - 4.

De tank was bijna vol toen ik een jankend geluid hoorde. Het kwam van de overkant bij de sloot vandaan. Het klonk als een hond in nood. Snel tankte ik af en rende naar de overkant om te kijken wat er aan de hand was. Er stonden wel wat lantaarnpalen langs de weg, maar net op dat stukje niet, dus was het erg donker. Ik tuurde in het rond en liep wat verder door toen ik het janken weer hoorde. En ja hoor, daar in de sloot zag ik wat bewegen. Het was inderdaad een hond, een donkerbuine of zwarte zo te zien. Hij probeerde omhoog te klimmen, maar de kant was te hoog en steil. Totaal uitgeput liet het hondje de oever los en zakte onder water.

Zonder erbij na te denken liet ik me langs de kant naar beneden glijden en gleed zo het water in. Het was ijskoud en ik begon ...

... direct te klappertanden terwijl ik met mijn armen door het water maaide om de hond te vinden. Ik voelde gelukkig al snel zijn vacht en trok hem omhoog, tegen mijn borst aan. Hij was nog bij kennis, maar ademde zwak. Zo snel als ik kon duwde ik me tegen de oever aan en probeerde omhoog te klimmen met de hond in mijn arm. Het was geen grote hond, maar door de kou en de bagger was het haast onmogelijk uit het water te komen. Daarnaast waren mijn kleren loodswaar door het water. Een voet zat behoorlijk vastgezogen in de blubber en het kostte me veel moeite die los te trekken. We moesten zo snel mogelijk het water uit voor ik door de kou bevangen werd. Dan zouden we een probleem hebben. Na een paar pogingen was het me eindelijk gelukt de hond naar boven te duwen en mezelf op de oever te trekken aan een struik.

Ik pakte de hond op en liep rillend naar het dichtstbijzijnde huis waar nog licht brandde, in de hoop dat ze op dit late uur nog open deden en hulp boden.

Na een, in mijn ogen, eeuwigheid ging de deur open. Daar, in de deuropening, stond mijn dierenarts. Hij keek van mij naar de hond in mijn armen en weer terug naar mij.

'Hoi, ik heb een hond uit de sloot gevist. Weet jij misschien van wie hij is?' stamelde ik klappertandend. Ondanks de kou was ik enorm verbaasd hem te zien. Ik beefde van top tot teen en voelde dat mijn lijf het niet lang meer zou volhouden.

De dierenarts keek meteen bezorgd en was de hond mentaal al aan het observeren.

' Kom gauw binnen voor je ...