1. De kennismaking (Het buurmeisje 1.)


    Datum: 24-6-2019, Categorieën: Tieners Auteur: ArieVerhaal, Bron: Gertibaldi

    Sinds mijn scheiding, zo'n vijftien jaar geleden woon ik in een bescheiden 4 kamer flat uit de vijftiger jaren. Ik woon op de eerste verdieping. In het appartement naast mij woont sinds een jaar of twee een moeder-dochter koppeltje. Ik woon alleen, mijn kinderen zijn volwassen en al een tijd de deur uit. De buurvrouw schat ik rond de veertig en haar dochter zal rond de zeventien zijn. Moeder en dochter lijken nogal op elkaar. Van gemiddelde lengte en nogal benig en aan de magere kant, kastanje bruin haar en een nogal blanke huid. Qua kleding en haardracht doen ze niet echt hun best om er vrouwelijk en aantrekkelijk uit te zien en bij de dochter wordt dat beeld gecomplementeerd met een strenge bril met stalen frame en een strakke paardenstaart. Ze zijn wel heel vriendelijk en we maken regelmatig voor de deur een babbeltje maar verder is er weinig contact.
    
    Dit verhaal begint op een frisse, regenachtige lentedag. Ik ben al een tijdje niet aan het werk vanwege gezondheidsklachten na een herseninfarct. Dat is ook de reden dat ik mijn rijbewijs voor een tijd heb moeten inleveren en de dagelijkse boodschappen lopend doe bij de kleine supermarkt een paar straten verderop. Als ik met mijn tasje met boodschappen onder een paraplu kom aanlopen zit het buurmeisje, ze heet Carina trouwens, met een balend gezicht tegen de voordeur geleund. Het is even na vieren. Carina staat op als ik aan kom lopen, om de deur vrij te maken. “Ik zat hier boos op mezelf te zijn omdat ik mijn sleutelbos ...
    ... op tafel heb laten liggen en mijn moeder meestal pas tussen half zes en zes thuis komt” zei ze meteen, “mag ik misschien bij u even schuilen?” Ze zag er verfomfaaid, koud en kletsnat uit dus ik kon natuurlijk niet weigeren. Ik opende de voordeur en we liepen samen de trap op naar mijn voordeur.
    
    In mijn halletje was pas te zien dat ze echt door en door nat was. Het korte jackje wat ze aan had was niet echt waterdicht geweest, zodat ook haar spijkerbroek en sweather kletsnat waren. Ze stond in een plasje water in de hal, schopte haar natte schoenen uit en deed haar jack uit. Ze rilde. Ik zette de boodschappen in de keuken en deed zelf mijn jas uit. Toen ik haar zo zag staan begreep ik dat schuilen alleen niet genoeg was. Ik liep naar de slaapkamer, pakte een t-shirt, onderbroek en joggingpak en een grote handdoek. “Er is hier al heel lang geen vrouw meer in huis, maar spring even lekker onder de douche en trek dit aan en als je even je natte kleren om de hoek van de deur gooit zwiep ik die even in de droger en dan zet ik ook de verwarming vast een streepje hoger.” Dat liet Carina zich geen twee keer zeggen. Ze pakte de spullen aan en stapte de douche in. Even later ging de kraan aan en ging de deur op een kier open en een blote arm verscheen met in de hand wat zeiknatte kleding. Een rose hemdje en slipje, een sweather, een spijkerbroek en sokken. Ik pakte het spul aan en de deur van de douche ging weer dicht. Met de kleren in mijn hand liep ik naar de droger. Ik kon er niks ...
«123»