Mam, ik hou van je - deel 7 - Sex Verhalen

Mam, ik hou van je - deel 7

Lars begreep dat ook hij een poosje ingedommeld moest zijn, want toen hij de ogen opende begon het buiten al licht te worden. Kwart over vijf, vertelde hem een blik op zijn polshorloge.

“Mam,” fluisterde hij, zachtjes de arm van zijn stiefmoeder schuddend.

Bea bewoog wel even, maar dan nestelde ze zich nog wat strakker tegen hem aan.

“Mam, ik denk dat het stilaan tijd wordt om naar huis te gaan,” zei Lars iets luider.

Nu deed Bea haar ogen wel open maar toch duurde het enkele seconden voor ze zich realiseerde waar ze was.

“Oh god… ik moet in slaap zijn gevallen. Het spijt me,” zei ze.

“Dat geeft toch niet, mam. Zelf ben ik ook net wakker. Denk je ook niet dat we nu maar beter naar huis kunnen gaan?”

“Oké.” Bea zette zich recht maar dan realiseerde ze zich plots wat ze hier in de bibliotheek deed… of liever wat ze had gedaan en gelijk voelde ze zich naar haar stiefzoon toe heel erg schuldig. Zuchtend liet ze zich terug tegen de leuning van de bank aan vallen.

“Lars, het spijt me zo dat ik me door Gerti liet meeslepen.”

“Er is niets wat je hoeft te spijten, mam. Zit daar maar niet over in, want ik had zelf ook een fantastische avond.”

“Meen je dat nou?” vroeg Bea, haar stiefzoon met een onzekere blik aankijkend.

“Natuurlijk. Het was geweldig… jij was geweldig, bedoel ik… en ook al lieten we ons misschien allebei wel een beetje meeslepen, het voelde allemaal fantastisch goed aan. Mam, ik hou van je.”

“Ik hou ook van jou, lieverd,” ...

... reageerde Bea. Tegelijk omhelsde ze haar stiefzoon, die het graag liet gebeuren dat zijn wang tegen de hare aan kwam te liggen. Toch waren zijn lieve woorden en zijn spontane reactie niet voldoende om haar bezwaarde gemoed helemaal gerust te stellen. Ergens voelde ze aan dat hij er ergens toch mee zat dat hij haar in zo’n genante positie met Gerti had aangetroffen. Dat bleek ook snel.

“Mam..?” vroeg Lars aarzelend.

“Hmm?”

“Ben jij nu lesbisch?”

Bea zuchtte diep. Hier had ze zich aan kunnen verwachten, dacht ze en ze nam enkele ogenblikken de tijd om na te denken over haar antwoord.

“Nee lieverd,” zei ze uiteindelijk. “Het was een samenloop van omstandigheden, meer moet je daar niet achter zoeken. Jij weet ook wel dat ik al weken geen man meer van dichtbij heb gezien en dat knaagt aan me. Nu vanavond reageerde mijn lichaam ongezien heftig op die toch wel uitdagende spelletjes in de kelder. Wellicht kwam dat voor een deel door de marihuana, maar dan nog… Met jou kon en mocht ik écht niet verder gaan dan we nu al deden, hoe graag ik dat ergens toch wel had gewild. Toen Aernouts zuster me zo overduidelijk probeerde te verleiden, wilde mijn geest haar nog wel afwijzen, maar mijn lichaam luisterde niet langer. Het spijt me zo dat jij daarvan getuige moest zijn. Een moment van zwakte, Lars. Kun je me dat vergeven?”

“Er valt jou niets te vergeven, mam, dat zei ik toch al.”

In weerwil van de stelligheid in zijn antwoord voelde Lars zich op een bepaalde manier toch ...