Vakantiejob - 42 - Sex Verhalen

Vakantiejob - 42

De volgende uren krijgt het houtskelet langzaam vorm onder een krachtige zon. De constructie zal bestaan uit twee cabines waar men zich kan omkleden en een klein berghok voor materiaal. Ik probeer plichtsgetrouw uit te voeren wat men van mij verwacht maar de helft van de tijd ben ik er met mijn gedachten eigenlijk niet bij. Ik heb nog bijna geen woord gewisseld met Sébastien terwijl ik er zo naar uitkeek hem terug te zien, maar de overdaad aan prikkels hier zorgt er voor dat ik niet waar eerst op in te gaan. Arnold symboliseert mijn ontwaakte begeerte, Dario mijn stiekeme verlangens, Noah mijn ongeremde geilheid, Eli mijn verborgen onderdanigheid, en Sébastien mijn absolute verliefdheid. Dat ik al deze mannen nu op één dag samen om me heen heb, doet me duizelen van emoties. Ik mag nog blij zijn dat Besim niet in de buurt is. Wat representeert hij? Mijn dienstbaarheid?

Ik tracht die wirwar aan gedachten uit mijn hoofd te zetten maar waar kijk ik naar? Arnold, me vaderlijk aanmoedigend bij het werken. Noah, onbeschaamd halfnaakt zijn albasten lijf etalerend en me nu dan toegrijnzend. Dario, zich amper bewust van zijn sexappeal, die nu weer wat ongemak uitstraalt als ik in de buurt kom. Sébastien dan, knap en aantrekkelijk wachtend op een teken van me. Tenslotte Eli, onwetendheid veinzend over de diverse spanningen hier en alles perfect onder controle houdend. Ik vind dit plots helemaal geen fijne dag meer.

Tegen vier uur komt Nele aanzetten met fruit en ijs. We nemen een ...

... pauze. Ik durf haast niemand aankijken uit angst een verkeerd signaal te geven, maar Sébastien vraagt me zacht of ik even naast hem wil zitten. We nemen een ijsje en gaan op de helling zitten met de rug naar het bouwwerk. Noah steekt intussen zijn voeten even in de vijver, Elsje praat met Dario en Arnold legt zich even in het gras. Eli wandelt even met Frauke naar de boerderij want haar tijd zit er op.

Sébastien lacht naar me, maar de lach is beladen. ‘Wat een dag, hé?’ zegt hij. Ik aarzel omdat ik niet zeker ben of hij dat bedoelt zoals ik het ondervind. Maar tot mijn eigen verbazing welt een snik op in mijn keel en springen de tranen in mijn ogen. Daar lijkt Sébastien wel van te schrikken. ‘Sorry!’ snotter ik. ‘Sorry, ik… ik vind dit echt een rotdag. Wat wil iedereen toch van me? Nee, dat zeg ik verkeerd. Wat wil ik toch van iedereen?’ Ik wrijf mijn tranen weg. Sébastien legt zacht een hand op mijn rug en ik voel me meteen geborgen. ‘Er is echt veel gebeurd deze laatste weken.’ Ik vind mijn kalmte terug en lik aan mijn smeltende ijsje. ‘Te veel misschien. Deze dag is een soort climax maar ik… ik denk dat ik het eigenlijk niet allemaal aankan. Arnold… ‘ Ik durf mijn opsomming niet verder zetten. Ik wil Sébastien mijn perikelen besparen, wil niet bekennen dat ik een spel van lust en seks aan het spelen ben.

Maar Sébastien is Sébastien. Geduldig en begripvol. Hij streelt mijn hals. Ik weet niet wie ons bekijkt, maar ik laat het gebeuren. Hij tracht mijn tranerige blik te ...