Azeroth 2 (voor De Gamers) - Sex Verhalen

Azeroth 2 (voor De Gamers)

... maakte Rachel maar al te graag gebruik van. Daarna had ze het nooit meer gedurfd, maar ergens verlangde ze nog erg terug naar dat moment.

-

Maar Josephine wist dus van niets, en onwetend en naïef dat ze was, liet ze zich leiden naar een van de donkerste kelders van het schoolgebouw, waar Rachel wist dat er nog een oude poort stond waaruit demonen opgeroepen konden worden.

,,Ik heb je hulp nodig om een van m’n favoriete demonen op te roepen. En deze ga je echt niet eng vinden.’’ bracht ze dan voorzichtig uit. Rachel kletste maar wat. Ze had totaal geen idee waar ze mee bezig was. Maar Josephine knikte dapper, en vond het gewoon leuk dat Rachel haar nu eens een keer zag staan, en haar leek te willen helpen.

-

Donkere energieën vulden de kamer met dat de twee meisjes elkaars hand vasthielden en Rachel de diabolische taal uit het oude boek begon op te lezen. Duisternis vormde zich tot het wezenlijke en met een felgroene schicht kwam de oude poort tot leven en begon die te kolken. Een duistere stem was te horen, een demonische lach. Josephine keek in beven toe, en zag hoe Rachel zich helemaal liet meeslepen in de spreuk. De muren begonnen te scheuren en het hele gebouw leek te schudden. Maar je wist nooit wat echt was. Demonen kwamen van een andere wereld en de realiteit raakte vaak verloren in dit soort rituelen.

-

De stem werd steeds luider en ook Rachel kreeg nu door dat dit misschien meer was dan waar ze om gevraagd had. Twee gigantische tentakels ...

... kropen uit de poort, en sleepten achter zich aan het lichaam van de observer, die groter was dan ze gedacht had. Gevormd door de krachten en de verlangens van de gene die hem opriep, bleek dat al snel geen normale observer te zijn. Een groot duister oog opende zich en keek de meisjes priemend en agressief aan, voordat het hele lichaam tevoorschijn kwam en in de lucht begon te zweven. Het was niet veel meer dan een romp met daaronder talloze tentakels. Een groot oog, en een nog grotere mond daaronder waaruit een kwijlende tong ontsprong. Josephine kon de angst niet meer in zich houden en rukte haar hand los om naar de grond te vallen en zich klein te maken.

,,Nee…!’’ riep Rachel nog, maar het was al te laat. De portaal sloot zich, maar het wezen was in deze kelder achtergebleven.

-

Met dat ene oog kon het wezen veel meer zien. Zoals de gedachten en herinneringen van zijn meesteres. Hij kon zien waarom hij was opgeroepen en had ook al snel door dat hij niet in zijn normale vorm aanwezig was. Aan de uiteinden van zijn tentakels had hij plooien zitten en toen hij de beschamende en geile intenties zag in het hoofdje van Rachel, wist hij ook wat hij er mee moest doen. Zijn duistere energie kropte zich op in de uiteinden en de plooien trokken zich terug, en lieten zo uit elke tentakel een pulserende eikel verschijnen, in de zin van het mannelijk geslachtsdeel. Rachel kon haar ogen niet geloven en haar mond viel open. Maar ze voelde totaal geen band met het wezen. Ze had geen ...