Uit Onverwachte Hoek (2) - Sex Verhalen

Uit Onverwachte Hoek (2)

Stilletjes liep hij voor me uit, licht ineen gedoken. Kleine stappen, snel de trap op. Ik volgde hem op de voet. Ondanks dat ik fysiek kleiner was dan hij, voelde ik me groter. Hij opende de deur naar de slaapkamer, maar in plaats van dat hij eerst binnen stapte, liet hij mij voor gaan, zijn hoofd gebogen. In het midden van de slaapkamer bleef ik staan en nam de ruimte in mij op. Het was niet heel groot, maar ruim genoeg. Hij stond in het midden van de kamer, te frunniken met zijn vingers.

“Waar ligt je speelgoed?” vroeg ik, terwijl ik naar zijn gezicht keek. Hij wees simpelweg met een vinger naar de kast. Met een enkele stap kwam ik dichterbij en bleef recht voor hem staan.

“Met twee woorden spreken. Waar ligt je speelgoed?” Ik keek hem strak aan, maar zijn ogen waren op de grond gericht.

“In de kast... ehm... Mevrouw. In een tas.” Ik knikte en aaide even over zijn bolletje.

“Goed zo, zo moeilijk was dat toch niet? Kniel maar voor me. Ogen op de grond.” Ik draaide me om en liep in de richting van de kast. In mijn ooghoek zag ik hoe hij een beetje aarzelend op zijn knieën zakte, een blik op mij wierp, diep zuchtte en daarna inderdaad zijn ogen naar beneden richtte. Ik glimlachte, terwijl ik de kast opende en de benodigde tas vond. Al snel vond ik precies wat ik zocht. Met snelle stappen kwam ik dichterbij en legde mijn vinger onder zijn kin. Onder lichte dwang richtte ik zijn gezicht op mij en gaf een geruststellende glimlach.

“Vertrouw je mij?” Heel ...

... voorzichtig ging zijn hoofd op en neer. Mijn glimlach werd breder, terwijl ik om hem heen liep en achter hem bleef staan.

“Als het teveel is, moet je het gewoon zeggen. Als je wilt stoppen ook. Ik doe niets wat je niet wilt. Vertrouw me.” Ik aaide hem zacht door zijn haren en over zijn gezicht. Hij slikte hoorbaar en knikte nog eens, nu duidelijker. Met zachte hand bedekte ik zijn ogen met een oogmasker, bracht het zorgvuldig in positie.

“Comfortabel?” vroeg ik, terwijl ik mijn handen liet afglijden naar zijn schouders. Hij knikte, kuchte en sprak met hese stem: “Jawel Mevrouw.” Ik glimlachte nog eens, ook al kon hij het niet zien. Op mijn tenen liep ik naar het bed, waar ik op ging zitten en mijn blik op hem richtte. Ik hield elke reactie van hem scherp in de gaten, elk spiertje dat bewoog, elke ademhaling. Hij bleef geduldig zitten wachten. Zelfs na een paar minuten, langer dan gemiddeld, zat hij nog doodstil, ook al zag ik dat het nu wat ongemakkelijk voor hem werd. Ik stond op en liep duidelijk hoorbaar naar hem toe. Meteen rechtte hij zijn rug, maar zijn gezicht bleef op de grond gericht. Heel traag liet ik mijn vinger over zijn wang glijden.

“Sta eens op, kleintje,” zei ik zacht. Hij reageerde bijna meteen. Snel kwam hij overeind en bleef een beetje gedesoriënteerd staan. Met zware langzame stappen liep ik om hem heen, ik wist gewoon dat hij zich ongemakkelijk moest voelen. Een klein rukje aan zijn shirt was voor hem voldoende om het uit te trekken.

“Alles uit,” ...