Yolanda 3 deel 5 - Sex Verhalen

Yolanda 3 deel 5

“Ik kom Yolanda meenemen,” herhaalde Damian.

Meneer Verstraten bleef rustig zitten. “Met een paar minuten is ze weer terug, dan kun je haar zelf vragen of ze mee terug wil. Verwacht alleen niet teveel.”

Damian leunde voorover op het bureau en keek meneer Verstraten aan. “Ze is hier zelf weggegaan, Edwin. Ze is alleen teruggekomen omdat ze geen ander werk kon vinden.”

Meneer Verstraten stond rustig op en liep naar de kast. “Die indruk had ik gek genoeg niet toen ze smekend aan mijn voeten lag.” Hij pakte een doosje en deed er iets in. Hij sloot de kast weer en ging weer achter zijn bureau zitten. Hij pakte een klein briefje en schreef er iets op. Hij vouwde het dubbel en deed het briefje in het doosje. “Mag ik even?”

Damian tilde zijn hand op, die hij op wat papieren had laten rusten. Meneer Verstraten pakte de papieren op. “Je ziet dat ik bezig ben, wil je er niet zo met je neus op gaan zitten?”

Damian ging zitten en bleef hem aankijken.

Er werd geklopt. “Ja,” zei meneer Verstraten en hij las de brief verder door.

Yolanda kwam binnen en verstijfde toen ze Damian zag zitten. “Hallo, Yolanda,” zei hij toonloos.

Yolanda gaf de map met de rapporten aan meneer Verstraten en ontweek Damians blik.

“Damian komt vragen of je met hem mee teruggaat,” zei meneer Verstraten.

Yolanda keek Damian aan, die instemmend knikte. Yolanda keek van de een naar de ander. “Nou, eigenlijk blijf ik liever hier,” antwoordde ze.

Damian wilde wat zeggen, maar zweeg toen ...

... meneer Verstraten Yolanda het doosje gaf. “Breng die naar meneer van den Berg. Je vindt hem in het technieklokaal.”

Yolanda knikte en liep snel de gang op. Ze sloot de deur achter zich en hoorde Damian vervolgens tegen meneer Verstraten schreeuwen. Ze liep snel de trap af en naar het technieklokaal.

Ze klopte op de deur en ging naar binnen. Meneer van den Berg zat achter zijn bureau in een boek te lezen. Hij keek op toen ze binnen kwam.

“Ik moest u dit van meneer Verstraten geven, meneer,” zei ze en ze gaf hem het doosje.

Hij legde het boek neer en keek wat erin zat. Hij pakte het briefje en las het. “Wacht hier maar even, het is zo klaar.” Hij stond op en liep naar een past. Hij pakte een doosje punaises, wat grof schuurpapier en lijm. Hij ging met zijn rug naar haar toe staan zodat ze niet kon zien wat hij deed. “Heeft hij soms een probleem met iemand?” vroeg hij zonder om te kijken.

“Ik weet het niet,” antwoordde Yolanda. “Damian is bij hem, hij kwam me mee terug naar huis nemen.”

Meneer van den Berg dacht even na. “Ah ja, jij ging er met Damian vandoor. Edwin was daarna goed kwaad. Hij bleef bij leerlingen uit de buurt omdat hij anders zijn woede op hen zou afreageren. Het duurde een maand voor hij weer leerlingen ging straffen, en zover ik weet heeft hij zich nooit door hen laten aanraken. Je hebt hem echt pijn gedaan.”

“Ja, dat weet ik. Dat was niet mijn bedoeling.”

“Dat moet je niet tegen mij zeggen.” Hij legde het voorwerp terug in het doosje en ...