Maureen 116:... - Sex Verhalen

Maureen 116:...

... vermorzelen.

Ik geef hem 20.000 Ariary en zeg: “Hoeveel wisselgeld krijg ik?”

Hij geeft me 15.000 terug. Ik zeg, terwijl ik hem diep in de ogen kijk: “Dankjewel. Ik dacht al dat je zojuist een foutje maakte”.

Onder zijn donkerbruine velletje zie ik een tintje rood verschijnen en hij loopt voor ons uit, terwijl Warda hem af en toe wat aanwijzingen geeft. Uiteindelijk belanden we in een kroegje, waar het er allemaal wel prima uitziet. Een paar mensen aan de bar, wat toeristen die geïnteresseerd rond zitten te kijken en een goed uitziende barman en een oogverblindende bardame maken het stereotype compleet. Warda fluistert in ons oor, dat we een gesloten fles bier moeten bestellen.

Dat valt me tegen… Ik had me verheugd op een lokale rum-mix-variant, maar de blik van Warda spreekt boekdelen. Lova bestelt en we krijgen vier identieke flessen. Lova haalt zelf de doppen er af en luistert goed of ze sissen. Één voor één deelt hij de flessen uit en daarna toasten we met ons vieren. Handig dat er hier geen minimale leeftijd voor alcohol is. Tja: dit land heeft heel andere problemen, dan problemen die alcohol met zich meebrengen…

Ik zie dat Warda gebaart dat we onze duim op de opening van de fles moeten houden. Sjeezus… Is het zo’n tent!?

Ik buig me naar haar oor en vraag: “Is het echt zo dat er iets ons drinken gedaan wordt?”

Warda knikt en zegt zonder om zich heen te kijken: “Ja, ik heb al zeker 8 mensen gezien die ik ken en die poedertjes in het drinken van ...

... vreemdelingen doen. Die vreemdelingen proeven het poedertje niet, want ze kennen de drank niet die ze besteld hebben. Zo’n poedertje zorgt er voor dat de drinker er van niet meer zo helder na kan denken en dan zijn ze makkelijk te strikken voor een hoertje”.

Terwijl ze het zegt, merk ik dat er toch een stukje schaamte bij Warda zit. Of… Zou het schuld of teleurstelling zijn? Hmmm…

Ik druk mijn duim op de flessenopening en omdat we dat allemaal doen, zien we gaandeweg de horde om ons heen minder dicht worden. We zijn niet interessant als prooi. Eerst pakken ze de minder oplettende prooien.

We ‘genieten’ van het lokale slagwerk en na een half uurtje heb ik deze muzikale ellende al wel gehad. Dan port Mark mij in mijn zij. Naast hem staat een enorme neger. Het eerste wat ik denk is: hoe groot zou

zijn

lul zijn!?

Mark kijkt zorgelijk en hij zegt hardop in het Nederlands tegen me: “Ik heb geen idee waar dit over gaat, maar die enorme kerel wil ons meenemen naar zijn baas, omdat die een zakelijk voorstel heeft”.

Ik bedenk me dat ik hier niet om gevraagd heb en het ook niet wil. Ik wil gewoon de lokale sfeer proeven en me daarna weer druk maken over de training van Maureen en elle.

Maar, dan begint de nieuwsgierigheid toe te slaan. Wie is die man? Wat zou hij willen? Lova kijkt zorgelijk. Warda ziet er werkelijk doodsbang uit. Ik vraag zachtjes in het oor van Warda: “Waarom kijk je zo bang?”

Ze stamelt: “Dat is de hoogste lijfwacht van Mahatahotra. Mahatahotra ...