Kringloop Saai?...wat Mij... - 1 - Sex Verhalen

Kringloop Saai?...wat Mij... - 1

Het is een van de warmere dagen van het voorjaar, het lijkt wel hartje zomer qua temperatuur. Op zich niks mis mee, als je maar niet te veel doet op zulke dagen. Iemand die niet beter weet verklaart ons dan ook voor gek, om op zo’n dag afgedankte spullen naar de kringloop te brengen. Maar mijn ouders hadden het al twee keer uitgesteld. Een keer omdat er bij ons zelf wat tussendoor kwam, en een keer zouden ze van de kringloop zelf de spullen bij ons ophalen, maar de planning was te vol geweest, dus konden ze het niet redden. En dat was vorige week, vandaar dat we toen maar gelijk besloten hebben om deze zaterdag alsnog de spullen zelf maar weer naar de kringloop te brengen. Nog niet wetende dat het vandaag weer zo’n snikhete dag zou worden.

“Mart, Om 9.00 kunnen we de spullen al inbrengen, dus ik wil er dan eigenlijk ook wel om 9.00 staan” zegt mijn vader, duidend op het warme weer wat we krijgen. Eigenlijk heb ik er helemaal geen zin in. Ik ga liever met een blote bast in de zon zitten, een beetje aan mijn kleur werken, voor als we met de vrienden gaan zwemmen, bij een grote zwemvijver hier in de buurt. Als ik dan een zwembroek aan heb, dan heb ik in ieder geval alles mooi bruin gekleurd. Daar kijken de ‘chickies’ toch naar heb ik het idee.

Laat ik mezelf even voorstellen, ik ben Mart. Een gezonde Hollandse jongen van net 17, uit het oosten van het land. Halflang donkerblond haar, (iets te) slank, beetje gespierd. Ik woon nog bij mijn ouders, lekker makkelijk, ben enig ...

... kind. Eten kan ik wat ik wil, ik kom geen grammetje aan. Op school zeiden ze altijd dat ik dun was, ik noem het slank. Om wat bij te verdienen, had ik zaterdags een baantje bij de plaatselijke groentewinkel/winkel van sinkel. Deze was van ‘Ome Jan en Tante Freike’. Zo kende iedereen hier in de omgeving hun. Naast het verse groente en fruit verkochten ze van alles en nog wat, voor de huisvrouw, de doe het zelver, en de schooljeugd. Je kon het zo gek niet bedenken, of ze hadden het wel ergens liggen, je greep nooit mis. Mede door gezondheidsredenen, geen opvolgers, en de grote winkelketens hebben Ome Jan en Tante Freike de deur op slot moeten draaien. Daardoor heb ik dus nu sinds twee weken op de zaterdag even geen baantje meer. Ze waren als een opa en oma voor mij, ik vind het dus ontzettend jammer, dat het zo heeft moeten gebeuren. Maar dat vind iedereen eigenlijk die ze kent.

Het was zaterdagsmorgens altijd vroeg opstaan voor mij, om kwart over vijf ging de wekker af, want om zes uur kwam de vrachtwagen alweer groente en fruit bij de winkel lossen. Omdat Ome Jan een versleten rug heeft, kon en mocht hij niet veel meer tillen. En dus hielp ik ze daar altijd mee. Hoewel soms wel zware containers en kratten, ik mocht het altijd graag doen. Ik ben sowieso een ochtendmens, wat je van een 17-jarige niet gauw zou verwachten.

Dus deze zaterdag, net na het ontbijt om 7.30, zijn mijn pa en ik al druk in de weer om de aanhanger achter de auto te hangen, en deze vol te laden. Was ...