Evita In De Villa - 2 - Sex Verhalen

Evita In De Villa - 2

Beschaamd verliet ik de woning. Dat was anders gegaan dan gedacht. Ik dacht aan de opdrachtgever. Wie was het? Mijn baas die op mij geilde?

Ineens bedacht ik dat het wel erg toevallig was dat dit allemaal gebeurde in de week dat mijn man een week voor zijn werk naar het buitenland was.

Mijn telefoon ging. Het was mijn man. Terwijl ik opnam, plofte ik op een stoel en werd herinnerd aan mijn pijnlijke bestrafte billen.

“He schatje” zei ik. We spraken over koetjes en kalfjes, maar over wat er vandaag gebeurd was, sprak ik geen woord. Het kon toch niet zo zijn dat hij het was of toch wel?

Ik ging die avond vroeg slapen, want mijn hoofd tolde van wat er allemaal gebeurd was. De volgende dag ging ik in mijn kast op zoek naar het kortste rokje dat ik had. Die had ik sinds mijn negentiende niet meer gedragen en ik dacht aan de afkeurende reactie van mijn moeder.

“Je ziet er uit als een slet!” had ze gezegd. Mijn moeder nam niet snel zulke groffe woorden in de mond, dus ik was toen best geschrokken. Toen ik voor de spiegel stond in het rokje zonder een slipje eronder, besefte ik dat mijn moeder gelijk had: ik zag eruit als een slet.

Waarom doe ik hieraan mee?! Dacht ik bij mezelf en stond op het punt om me weer normaal aan te kleden. Wat nou als ik die envelop verscheur en na werktijd niet op dat adres kom?

Ik wist dat er dan niets zou gebeuren. Ik pakte de envelop tussen mijn vingers en begon met scheuren.

Welk adres zou erin staan? Ik kon misschien beter ...

... eerst even kijken voor ik alles verscheurde. Voorzichtig opende ik de envelop en mijn fantasie stond op hol.

Een stripclub in de stad? Een adres ergens in het prostitutiegebied? Een SM-kelder? Of juist een adres ergens buitenaf in het bos? Of ergens op het verlaten fabrieksterrein?

Ik opende de envelop en merkte dat hij me met deze envelop al drijfnat had weten te maken door alleen te denken aan een adres. Ik haalde de brief eruit en tot mijn teleurstelling zei het adres mij niets. Ik wist dat het in de buurt van het centrum was, maar wist daar niets spannends te zitten. Was het bij iemand thuis?

Ik keek op de klok en tot mijn schrik zag ik dat ik op moest schieten anders kwam ik te laat op mijn werk. Snel die rok uit.

Maar toen bedacht ik me dat er inderdaad niets zou gebeuren. Mijn leven zou gewoon weer verder gaan en dit avontuur zou als een boek zijn dat ik voor de helft gelezen had, maar ik zou nooit het einde kennen.

Tien minuten later zat ik met het korte rokje in de auto. Het voelde zo naakt zonder ondergoed. Ik zette de airco uit, want die blies onaangenaam koud langs mijn kutje.

Op de werkvloer was ik niet verbaasd naar de reactie van de mannelijke collega’s, maar wel toen enkele dames zeiden dat ik er vandaag goed uitzag. Wauw, dat voelde best goed.

Toen eindelijk de werkdag erop zat, zou mijn nieuwsgierigheid gestild worden. Ik reed met de auto naar het adres uit de envelop. Daar was ik om 5 minuten voor 6.

Het was niet helemaal wat ik verwacht ...