De Gewillige Buurvrouw - Sex Verhalen

De Gewillige Buurvrouw

... “Je nieuwe buurman dan.”

Nu verscheen er een lieve glimlach op haar gezicht.

“Ik hoop dat ik je laatst niet tot last ben geweest,” zei ze, “toen ik het huis kwam bekijken. Ik knalde de deur nogal hard dicht en naderhand reed ik ook nog behoorlijk luid weg. Ik meende dat ik je voor het raam had zien staan.”

“Nou ja, voor de eerste keer hier kwam je inderdaad nogal luidruchtig over, maar ik denk dat er wel een reden voor geweest zal zijn. Want volgens mij zag ik je huilen in de auto. Sorry, maar ik was net de gordijnen aan het dichtmaken toen je naar buiten stormde.”

Eventjes betrok haar gezicht maar toen perste ze er toch weer een voorzichtige glimlach uit.

“Mijn excuses daarvoor, maar ik had het inderdaad eventjes helemaal gehad ja.”

“En? Moet er veel gebeuren?” vroeg ik haar. “Hebben de vorige buren het zo slecht achtergelaten dat je zo overstuur was. Nou had ik daar wel niet zo’n geweldig contact mee, maar ik kan me toch ook niet voorstellen dat ze een grote bende hebben achtergelaten.”

“Nee hoor, dat was het ook niet. Dat was meer een persoonlijk iets, toen. Maar ik hoop dat je het me niet kwalijk neemt als ik daar nu niet verder op in wil gaan. Dat zijn geen verhalen voor aan de voordeur.”

“Oh nee, natuurlijk niet. Het was ook niet mijn bedoeling om je uit te horen, ik kan alleen af en toe best wel direct overkomen. Sorry. Maar ik wil je niet verder ophouden. Dan ga ik mijn boodschappen naar binnen brengen en opruimen, dan kun jij ook weer ...

... verder.”

“Dat is prima. In ieder geval leuk om kennis gemaakt te hebben en ik zie je wel weer.”

En terwijl zij wat spulletjes uit haar auto haalde, pakte ik mijn boodschappen en bracht ze naar binnen. Nog eventjes mijn kofferbak dichtmaken, de voordeur sluiten en alles opruimen.

Toen ik een tijdje later in mijn stoel zat met een bakje thee overdacht ik nog eventjes de situatie. Het leek me best wel een leuke meid en zoals ze nu overkwam vermoedde ik ook dat mijn eerste inschatting, destijds, inderdaad wel een beetje overtrokken was geweest. Ze kwam nu best wel rustig en netjes over. Maar ik was toch ook wel benieuwd naar de rest van het gezin. Want daar kon nog wel eens het een en ander aan mankeren, maar ook dat kon best een misvatting zijn. Gewoon afwachten maar.

De eerstvolgende week gebeurde er niet veel verrassends. Lotte was iedere dag zo’n best aan het klussen, maar voor de rest zag ik er niemand.

Dinsdag, het zal zo tegen de middag zijn geweest, ging de bel. Lotte. Of dat ik misschien een boormachine had, want ze wilde wat dingetjes gaan ophangen en ze was vergeten om er eentje aan haar vader te vragen.

Natuurlijk had ik die wel.

“Kan ik je misschien helpen?” vroeg ik haar.

“Nee hoor, ik heb dat al verschillende keren gezien en ik denk dat ‘t wel mee zal vallen.”

“Prima hoor,” en ik liep eventjes naar mijn schuurtje om de boormachine te pakken.

“Je zit er leuk bij,” zei ze toen ik terug in de huiskamer kwam. “Lekker knus.

Maar, neem me niet ...