1. onverwachtse controle


    Datum: 12-4-2019, Categorieën: Extreem Auteur: suzan, Bron: Gertibaldi

    Onverwachtse controle.
    
    Het is een mooie lentemorgen. De zon schijnt en ik word wakker van het fluiten van de vogels. Weekend, heerlijk. Ben benieuwd wat uw plannen zijn voor dit weekend en of ik mag komen.
    
    Ik sta op, ga douchen, zorg dat ik me goed geschoren heb, want als ik naar u toe mag, dan wil ik er helemaal top uitzien. Dat eist u ook van me en ik wil graag gehoorzamen. Net als ik klaar ben met het fohnen van mijn haar gaat de telefoon. Ik hoor aan de melodie dat u het bent. Vlug, ik mag niet te lang wachten met opnemen.
    
    “Goedemorgen Meester”, zeg ik als ik opneem en ik voel mijn hartslag toenemen. U zegt even niks en dan alleen maar:”Over precies twee uur, bij mij, je zwarte rokje, witte bloes, geen ondergoed. Zorg dat je op tijd bent!”
    
    Dan hangt u op en ik sta even verbijsterd. Normaal maakt u altijd even een praatje en dan spreken we rustig wat af. Dit is nieuw voor mij, maar ik vind het wel erg spannend. Ik kijk op mijn horloge en besluit de wekker aan te zetten op mijn GSM. Over exact twee uur zal die afgaan, dan weet ik zeker dat ik niet te vroeg of te laat aanbel. Daar heeft u een hekel aan en ik wil goed beginnen vandaag.
    
    Ik trek mijn kleren aan, maak me op en kijk nog een laatste keer in de spiegel. Keurig. Ik heb nog iets meer dan een uur en het is 45 minuten rijden. Ik zal maar gaan dan, mocht het druk zijn op de weg dan heb ik wat speling.
    
    Na een tijdje gereden te hebben, vrolijk meezingend met de muziek op de radio, draai ik van de ...
    ... snelweg af. Nog tien minuten rijden en dan ben ik er. Ik moet plassen, maar weet dat u liever hebt dat ik wacht en dat aan u vraag dus ik besluit door te rijden. Ik kijk op mijn horloge. Ik heb nog 20 minuten, mooi. Dat ga ik halen. Ik merk dat de gedachte aan u en de spanning van wat u vandaag met me van plan bent me opgewonden maakt. Mijn tepels worden hard en dat zie je door mijn bloesje heen. Het is maar goed dat niemand me ziet zo, mijn rokje is zo kort dat je bijna mijn poesje kan zien en het bloesje verhult ook weinig. Van een afstand lijkt het keurig, maar schijn bedriegt…
    
    Dan ineens zie ik een politiewagen staan aan de kant van de weg, op een kleine parkeerplaats, tegen de bosrand aan. Een agent staat bij de rand van de parkeerplaats en geeft me een teken dat ik de parkeerplaats op moet draaien. “Verdorie, hier heb ik geen tijd voor.” Een onverwachtse controle, nee he! Ik doe het toch maar, wil geen problemen met de politie en parkeer mijn auto vlak voor de politiewagen.
    
    “Goedemorgen mevrouw, u rijbewijs en kenteken graag.” Ik geef mijn spullen en hoop dat hij op schiet, ik heb immers niet veel tijd meer, wil niet te laat komen. Ook hoop ik dat hij niet te ver naar beneden kijkt, mijn rokje is nog wat omhoog gekropen en nu wordt mijn poesje echt zichtbaar. Ik probeer het met mijn hand wat te verbergen. Hij geeft de spullen aan zijn partner en die loopt ermee naar de wagen.
    
    “Mevrouw, wilt u even uitstappen”, hoor ik ineens en ik schrik. Nee he, alsjeblieft, dit kan ...
«123»