Maureen - 89: Receptie - Sex Verhalen

Maureen - 89: Receptie

Maureen - 89: Receptie

Irma en ik douchen onder de grote ‘zwembad douche’ achterin een kleedkamer van de Arena. Deze grote, klinische ruimte is efficiënt, maar dodelijk voor elke vorm van intieme beleving. We maken ons snel schoon, want we hebben niet veel tijd meer voordat de eerste visite komt.

We kleden ons netjes en formeel en streng, maar zeker ook sexy aan en gaan naar de Arena. Daar is alles rustig sfeervol verlicht. Daardoor vallen de ramen rondom boven ons helemaal niet op. Die zijn volgens afspraak aan beide kanten geblindeerd om de privacy van de bezoekers in de Arena te garanderen.

De eerste bezoekers komen schuchter zoekend aangelopen. Ze zijn erg vroeg. Ik kijk naar Noortje en dirigeer haar naar buiten: zij mag de auto’s de juiste plek wijzen en iedereen doorverwijzen naar de lastig te vinden ingang. Maureen plaats ik op de plek waar iedereen binnenkomt. Dat is het moment dat iedereen verdwaasd is over de enorme ondergrondse inrichting en wel een beetje begeleiding kan gebruiken.

De meiden gaan naar hun plek en ik ontvang de eerst gasten. Het blijkt een goede vriendin van Milou te zijn met haar partner. Ik vraag zonder enige gêne: “Hoe goed zijn jullie bevriend?”

Ze verschiet van kleur en vertrouwt me toe: “HEEEEL goed”. Ik knik en zeg met een buiging: “Prima. Ik zal vragen of Milou al in de gelegenheid is om u te ontvangen. U bent wat vroeg, dus misschien is zij nog niet klaar”.

Ik loop rustig weg en hoor de beide bezoekers gniffelen. Ik ...

... hoor: “Hij lijkt wel een butler” en: “Is ze een popster geworden of zo?”

Ik loop een eindje door de gang en trek de deur van de kleedkamer van de torteltjes open. Ze zitten arm in arm met de onderbroekjes aan op een bankje elkaar te knuffelen.

Dusss….

Ik zeg: “Milou, je beste vriendin en haar partner is er al. Ik denk dat het een prima plan is, dat zij hier even komt, zodat jullie even met elkaar kunnen babbelen, om de spanning van vandaag wat af te laten nemen? Ik begreep dat jullie elkaar al heel goed kennen?”

Milou kleurt een beetje van de suggestieve opmerking en zegt: “Ja, ik ken Marleen heel goed en zij kent mij ook heel goed”.

“Prima”, zeg ik. “Ze komt er zo aan en ik ga er van uit dat je over 5 minuten alles aan haar verteld hebt, want dan verwacht ik de rest van de gasten”.

Die opmerking geeft wat reuring bij de torteltjes: ze gaan aan de slag, maar zonder elkaar écht los te laten. Ze zitten werkelijk verkleefd aan elkaar. Ik haal in gedachten mijn schouders op en loop naar Marleen en haar partner. Ik vertel hen achter welke deur Milou en Floris zijn en ze vertrekken.

Ik hoor al snel allerlei kreten. De leukste opmerking die ik hoor is van Marleen: “Dzjieeee! Wat is er aan de hand? Jullie lijken allebei wel licht te geven!”.

Ik wacht het antwoord niet af, maar vertrek om de ruimte te bekijken. Statafels zijn klaar, kleedjes liggen erop, bloemetjes en nootjes en zo staan op tafel, slingers zie ik wapperen, ballonen zwieren en op de grote schermen ...