Evita In De Villa - 5 - Sex Verhalen

Evita In De Villa - 5

... sletje?”.

“Ja, meester”.

“Als ik je nu vraag om die dikke tieten van je te laten zien aan mij, zul je me dan direct gehoorzamen?”.

“Ja, meester”.

“En als een andere man aan jou vraagt om ze aan hem te laten zien, gehoorzaam je hem dan ook?”.

Dit was een strikvraag, maar tot nog toe leek het erop dat alle mannen boven een sletje als ik stonden.

“Ja, meester” zei ik zo overtuigend mogelijk.

‘Heel goed. Dus je beseft hoe onfatsoenlijk het was om mij begin deze week niet te gehoorzamen?“.

“Ja, meester. Dat spijt mij”.

“En spijt het je ook dat je in je leven veel mannen geweigerd hebt van jouw sletterige lichaam gebruik te maken?”.

“Ja, meester. Dat spijt mij”.

“Je baas die je weigerde. Je man die je niet altijd toeliet in je kontje. Je ex-vriendje waarvoor je het lef niet wilde opbrengen om hem buiten te pijpen en zo zijn er natuurlijk wel meer”.

Hier moest ik even over nadenken. Mijn vorige leven waarin dat gebeurd was, was zo anders dan nu. Nu wilde ik niets liever dan een harde pik en mijn lichaam beschikbaar stellen aan deze mannen.

“Je opdrachtgever is hier. Hij wacht op je in de woonkamer”. Mijn hart ging sneller kloppen toen de meester dat zei. Kwam ik eindelijk te weten wie hij was?

“Ben je het met mij eens dat je straf van hem verdiend?”.

“Ja, meester”.

De meester pakte een briefje. “Hierop heeft de opdrachtgever een getal geschreven. Dit is het aantal klappen dat hij ...

... vindt dat jij verdient voor je ongehoorzaamheid. Een aantal voor je kontje en een aantal voor je kutje”.

“Nu ben ik natuurlijk erg benieuwd of jij het met dat antwoord eens bent”.

Ik nam me voor om het met ieder antwoord eens te gaan zijn, maar zo makkelijk ging de meester het mij niet maken.

“Hoeveel klappen vind jij dat je met een riem op je billen verdiend hebt? En let op: als het lager is dan het getal van de opdrachtgever, verdubbelen we zijn getal”.

Dit was werkelijk een duivels spel. Hoe moest ik nu kiezen? Niet te hoog en niet te laag?

Bovendien wist ik niet eens wie mijn opdrachtgever was. Mijn man? Hij zou me vast niet te veel straffen, of wel? Maar mijn baas, die kon vast meedogenloos zijn? Of mijn zwager. Hij leek me ook wel een strenge man. Of was het toch nog heel iemand anders?

“Nou teefje?” drong hij aan.

“Twintig, meester” zei ik.

“Twintig klappen met de riem op je billen. Dat is een forse straf” zei hij plagerig. “En hoeveel denk je dat je er op je kutje verdiend hebt?”.

Shit. Die was ik helemaal vergeten. Dan had ik mijn billen misschien wel veel te hoog ingeschat.

“Acht, meester” zei ik voorzichtig. “Gewaagd, sletje” zei hij met een grijns die me allerminst gerust stelde.

“Laten we kijken wat de opdrachtgever een gepaste straf vindt”.

Hij pakte me aan mijn haren en trok me zo kruipend mee naar de woonkamer waar ik binnen enkele ogenblikken de opdrachtgever zou ontmoeten.