Alles Voor Een... - 1 - Sex Verhalen

Alles Voor Een... - 1

... voorzichtig haar kin beet en bracht hij haar dichterbij. Op het moment dat hij haar begon te zoenen, sloot ze haar ogen weer. Ze probeerde zo lang mogelijk haar mond dicht te houden, maar toen ze zijn tong voelde, kon ze maar beter toegeven. Met enige passie trok zijn tong haar mond in en voor ze het wist begon ze zijn gebaar te beantwoorden. Voor een leraar kon hij best wel zoenen, dacht ze nog even. Maar het idee dat dit haar leraar was, liet haar toch vooral fronzen tijdens het hele gebeuren. Ze hoorde hem hijgen en hij bleef haar kontje kneden. Zijn hand zakte van haar kin af en kort hield hij haar bij haar hals vast. Ze kreeg het gevoel of ze zich aan hem had gegeven. Of dat hij dat in ieder geval vond. Niemand kon hun zien of horen. Niemand kon hem storen. En de minuten tikten voorbij. Zijn hand gleed verder af en toucheerde haar borsten. Ook hier kon hij behendig in kneden en tot haar schrik moest ze nu zelf een kreuntje uitlaten. Zoals hij haar aanraakte, was niet mis. Ondanks de tijdsdruk nam hij toch zijn tijd. Hij draaide haar meer naar haar toe en niet snel daarna lagen beiden handen op haar billen en trok hij haar tegen zich aan. Carmella zoende op dit moment gewoon terug. Gepassioneerd vonden de tongen elkaar en het hele idee dat dit zo fout was, begon haar langzaam aan te staan. Ze voelde ook enige opwinding van achter zijn broek komen. Ter hoogte van haar buik drukte zijn kruis met een ongekende hardheid. En niet veel later na die realisatie keek ze hem aan. ...

... Nu zonder te fronzen en zonder harde ogen. Iets zwoels was ingetreden in haar gedachtegang. Het voelen van zijn opwinding vond ze zelf enorm opwindend.

-

,,Nog tien minuten.’’ fluisterde ze hem nu toe nadat ze even kort over zijn schouder had gekeken. Het liet hem glimlachen.

,,Wat kan je in tien minuten?’’ vroeg hij haar daarop. Zelf moest ze er verlegen om lachen.

,,Wat wil je in tien minuten?’’ vroeg ze hem dan weer. Feit was dat ze eigenlijk niets kon. Ze was pas zeventien. Iets wat hij wellicht vergat door haar uiterlijk.

,,Niets.’’ zei hij toen uit het… niets. Hij keek achterom naar de klok. ,,Vanmiddag voer ik de cijfers in. Dan verwacht ik je hier.’’ gaf hij haar vervolgens mee. Hij stapte zo van haar vandaan en draaide de deur weer van het slot. ,,En nu wegwezen.’’ kwam hij tot slot nog hard over. Ze was verdwaasd. Ze voelde zich ook bedonderd. En ze realiseerde zich dan ook snel dat ze te ver was gegaan. Een terugweg zag ze niet. Een uitweg al helemaal niet.

-

,,Fons, ben je nog steeds bezig?’’ Fons schrok op. Hij had zich een beetje ingebouwd bij zijn desk en had rustig de cijfers ingevoerd op één na. Hij wachtte op haar totdat ze zou bewijzen een beter cijfer te verdienen. ,,Gaat het wel? Je bent hartstikke rood.’’ werd hem nog meegegeven door een collega die in de deur was blijven staan.

,,Ja, het gaat goed.’’ zei hij kort. ,,Misschien een beetje koortsig. Ik neem zo wel iets in.’’ bromde hij kortaf terug.

,,Wat jij wil. Zie je morgen.’’ ...