Westhoekverhalen - 2 - Sex Verhalen

Westhoekverhalen - 2

BEZOEK AAN HET FRONT WO1

WESTHOEKVERHALEN zijn een mengeling van losse homo-verhalen , die allen apart gelezen kunnen worden. Soms komt er later een vervolg op een verhaal. Meestal niet. Het merendeel van de verhalen berusten op echt gebeurde feiten. uiteraard zijn namen van personen en plaatsen gewijzigd.

Ik ben Rik. Eigenlijk Hendrik, maar iedereen noemt me Rik. Ik ben negentien, student en fervent fan van Wereldoorlog 1. Ik woon niet voor niets tussen Beselare en Passendale, de streek waar in de maanden juli tot oktober 1917 verwoed gevochten werd en duizenden en duizenden Engelsen en Duitsers het leven lieten. Waarvoor ? Voor enkele kilometer omgewoelde grond. Op drie kilometer van mijn huis ligt Tynecot, de grootste Engelse militaire begraafplaats van het Europeese vasteland. Er liggen meer dan 12.000 gesneuvelden, waarvan een groot deel “Unknown to God”, waarvan men niet weet wie het is. Op de monumentale muur achteraan staan 33.000 namen gegrift van gesneuvelde Britse soldaten, waarvan men niet weet waar ze begraven liggen.

Vanaf mijn twaalfde jaar trok ik mee met een buurman op de omliggende velden, elk met een metaaldetector, op zoek naar artefacten, metalen resten uit die wereldoorlog : kogels, verroeste helmen, stukken van granaten, al eens een hele granaat. Toen ik veertien was bouwde mijn pa een vrij groot tuinhuis achteraan onze tuin, en daar heb ik al een mooie verzameling van allerlei vondsten bijeen gebracht.

Ik ben ook lid van een vereniging van ...

... mensen die zich voor Wereldoorlog 1 interesseren. Elk jaar houden die een meerdaagse fronttour naar een of andere streek uit die oorlog. Verleden jaar was dit Elzas-Lotharingen, de Vogezen. Gelukkig nog tijdens de vakantie, eerste week september. Ik schreef me in voor die reis. Aangezien het aantal eenpersoonskamers in het hotel vrij beperkt was, vroeg men of ik zou tegen opzien om de kamer met nog een andere reiziger te delen. Nee, waarom ? En het was ook honderd twintig euro goedkoper !

We vertrokken op maandagochtend rond zes uur. Vroeg voor een student. De reisleider stelde me voor aan twee mannen van circa vijfentwintig jaar, twee kameraden, en vroeg of ik met hen een driepersoonskamer wilde delen. Het zagen er mij twee toffe knullen uit, dus, ja hé ! Er was plaats genoeg op de bus, en wij, als jongsten, nestelden ons op de achterbank van de bus, Ik, Carl en Kenny. Elkaar leren kennen en vertellen over onze hobby. Zij waren allebei leraar in dezelfde school, Carl was vijfentwintig jaar en gaf Frans, Kenny was al bijna dertig jaar en was leraar geschiedenis. Ze hadden allebei een zwak voor wereldoorlog 1. Om de kosten te delen waren ze het jaar voordien samen gaan wonen.

- Zijn jullie gay ? durfde ik vragen.

- Als je het zo ziet, ja, antwoordde Kenny. Wij zijn jong en we willen wat.

Ze gaven les in een school in Brugge, maar woonden in Oostende.

Oei, ’s avonds moest ik de kamer delen met twee gays. Ik, een puber van negentien. Hoe zou dat aflopen ? Of toch ...