Getuigenis van een dé- evangelisatie 4 - Sex Verhalen

Getuigenis van een dé- evangelisatie 4

Hoofdstuk 4 - De oude leeuwin, een snelle leerling

Ik wordt wakker doordat ik de zon op mijn gezicht voel. Blijkbaar ben ik gisteravond vergeten het rolluik naar beneden te doen. Ik doe mijn ogen open en kijk in het gezicht van mijn nog slapende tante. Het feit dat haar gistermiddag zorgvuldig opgebrachte make-up over haar gezicht is uitgesmeerd maakt haar op een aparte manier aantrekkelijk. Ik sla voorzichtig het dekbed een stukje terug. Net als gisteravond raak ik vertederd door het rimpelplekje tussen de bovenkant van haar borstjes. Ze halen bij lange na niet bij het formaat dat mijn overleden echtgenote met zich meedroeg. Maar het feit dat zij haar bescheiden voorgevel met grote trots en zelfzekerheid draagt, maakt dat deze voor haar zijn geschapen. Volgens Ria vindt het psychologisch effect van ontevredenheid met het eigen uiterlijk zijn oorsprong in gebrekkige zelfacceptatie. Dit gebrek ligt vaak aan de basis van tal van emotionele en daaruit voortvloeiende relationele problemen.

Ik kruip voorzichtig uit bed. Ik wil mijn lief vergasten op een lekker ontbijt. Op de badkamer trek ik mijn ochtendjas aan en ga naar de keuken. Nadat de tafel is gedekt en de afbakbroodjes staan af te koelen in een mandje, loop ik weer naar boven. "Irma heeft het dekbed opgetrokken tot onder haar kin. "Waar heb je mijn kleren gelaten, John?" "Ook goeie morgen Irma. Je kleren heb ik opgevouwen. Ze liggen op de badkamer. Maar waarom doe je niet gewoon een ochtendjas aan. Het ontbijt is ...

... klaar." Ze lacht. "Welke ochtendjas?" "Oh shit ja. Je hebt verder geen spulletjes hier." "Goede morgen John!" Ik schuif de kastenwand aan Ria's kant open. Zoek iets uit Irma. Noem het macaber. Maar ik kon er geen afstand van doen. Niet van de nachtmode, noch van de

van Ria." "En je vind het niet luguber als ik spulletjes van haar draag?" "Geenszins, het zou me een eer zijn als je die kleding, èh… nieuw leven zou inblazen." "En Ria, wat zou zij ervan vinden?" "Ria? Zij zou boos zijn dat ik zo lang alleen ben gebleven." Ze lacht "In dat geval. Ga maar vast naar beneden, Ik kom zo."

Ik heb mijn eerst mok koffie al achter de kiezen als ze na een klopje, blootsvoets, gehuld in een zwartsatijnen ochtendjas met kanten top, zichtbaar beschaamd, de keuken binnenkomt. "Koffie ?" "Heerlijk jongen, de geur kwam me op de trap al tegemoet." Ik schenk beide mokken vol en reik haar het broodmandje. "Croissant of baguette?" Ze zegt niet veel honger te hebben maar een croissant met jam lust ze wel.

Terwijl we zitten te eten schiet mij de discussie van gisteren weer in gedachten. Beelden van zeug Annie die gedekt wordt door haar beer, ontkiemen in mijn verbeelding "Lach je me uit John?" Ik vertel Irma over het gesprek dat pas geleden aan deze tafel heeft plaatsgehad." En nou vraag jij je af met welk dier je mij kan vergelijken." Gelukkig lacht zij nu ook en ik zie hoe ze nadenkt. "Hmm… Een zeug ben ik zeker niet... Wanneer ik er zo over nadenk dan denk ik dat ik mijn sterrenbeeld eer ...