De laatste trein... - Sex Verhalen

De laatste trein...

Het was herfst, ik stond in een gure wind en regenvlagen op een verlaten perron van een station op de laatste trein te wachten. Ik was bij vrienden op visite geweest omdat één van hen jarig was. “Ik hoop dat de laatste trein niet is uitgevallen door bladeren op de rails”, dacht ik bij mezelf en voor de zoveelste keer keek ik op mijn klokje om te zien hoe laat het was. “Verdorie, hij is toch al gauw tien minuten te laat”, schold ik in mezelf. “Ding..dong…ding…dong..”, ging de intercom over het perron. “De trein naar utrecht wordt over tien minuten verwacht”, zei een vriendelijk klinkende damesstem door de luidsprekers. “Hé gelukkig, de trein komt nog”, en ik kroop nog verder weg in een hoekje van het wachthokje. Ruim tien minuten later kwam de trein het station binnenrijden en toen hij stilstond en ik de deur opende stapte ik een heerlijk warme trein binnen, nam plaats in een coupé waar verder niemand zat en keek naar buiten en nadat de trein wegreed zag ik hoe de regen tegen het raam van de trein kletste. “Oh ja, laat ik mij eerst even voorstellen”, Ik ben Rens, tweeënveertig jaar, alleenstaand en heb een hele goede baan bij de overheid, ik woon in een grote villa die mijn ouders mij als enig kind hebben nagelaten inclusief een behoorlijk bedrag om de villa en mezelf goed te kunnen onderhouden, kortom ik heb het financieel goed. Ik had natuurlijk ook met de auto naar mijn vrienden kunnen gaan maar dan had ik geen borreltje kunnen drinken dus nam ik de trein. Ik was een ...

... beetje aan het dommelen toen ik een zeer vriendelijke stem van een vrouw hoorde, meteen sloeg ik mijn ogen op en zag de conductrice voor mij staan die zei: “Mag ik uw kaartje meneer”, Ik zocht mijn kaartje dat ik los in de zak had gedaan en bekeek intussen de conductrice, Ze had een strak blauw mantelpakje aan met huidkleurige nylonkousen om haar mooie strakke kuiten, in het jasje van haar pakje droeg ze een stel behoorlijk grote borsten waarvan ik nu niet kon zien hoe stevig ze waren, ik schatte haar leeftijd iets ouder dan ik, hoogstens zevenenveertig, lief bekkie en zag er verder goed verzorgd uit. “Heeft u het koud”? Vroeg ze belangstellend. “Als je bijna drie kwartier buiten in dit pokkenweer heb staan wachten word je daarvan niet echt warm. Spontaan kwam ze naast me zitten, sloeg een arm om mij heen en trok mij tegen zich aan. “Nu je toch de enige passagier ben kan ik de service van de spoorwegen wel iets verder laten gaan en u wat warmte aanbieden”, sprak ze nu. Ik keek haar aan en als magneten werden onze monden tot elkaar getrokken en al snel lagen we in elkaars armen heftig te tongzoenen in de tweede klas coupe op weg naar Utrecht.

De conductrice die Sacha bleek te heten zei: “Kom mee, dan gaan we naar de machinistencabine achterin”, met haar telefoon meldde ze de machinist dat ze zich even terug ging trekken, achteraf bleek dit een code te zijn die iedereen bij de spoorwegen begreep, het was niet druk op de lijn dus kon de machinist de deuren wel sluiten bij de ...