Te Laat Voor De Bus - Sex Verhalen

Te Laat Voor De Bus

... woede.

Ik liet haar los.

‘Wat doe je in godsnaam? Waarom doe je jezelf pijn?’, vroeg ik.

Ze zweeg. Ik liet het even stil in de auto.

‘Hoe heet je?’

‘Isabeau’, zei ze na een lange stilte.

‘Heel mooi. Dat is een oude Franse naam...’

Ze gromde wat. Dat was duidelijk geen goede piste voor een gesprek. Ik bestoot dan maar naar de kern te gaan en geen omweg te proberen.

‘Ok, Isabeau, je moet jezelf beter behandelen! Dat verdien je! Je bent ...‘

‘Jij moet niet met mijn lijf rondlopen’, viel ze plots opnieuw uit: ‘Jij moet die twee monstertieten niet de hele dag met je meeslepen. Of die dikke reet. Of wel soms! ‘

Daar kon ik niet veel op antwoorden.

‘Nee dus! Geen gepreek alsjeblieft! Alsjeblieft geen gepreek! Dat hoor ik thuis al genoeg!’, viel ze naar me uit.

‘Dit is absoluut geen gepreek, Isabeau!.

‘En begin alsjeblieft niet met: je hebt een mooi gezichtje…!’, ze imiteerde spottend mijn stem.

‘Maar je hébt verdomme een mooi gezicht, Isabeau! Het is zelfs een heel knap gezicht! Een gezicht dat mannen aantrekt. Een gezicht dat mannen niet snel vergeten. En dat geldt ook voor de rest van je lichaam. Je hebt absoluut geen enkel idee van je impact op mannen. Ik denk dat je eigenlijk nooit kijkt naar mannen die naar jou kijken. Volgens mij kijk jij alleen maar naar de tieten en konten van je vriendinnen om jezelf mee te vergelijken en vooral minder te vinden. Want daar ben je goed in: in dat zelfmedelijden. Want dan moet je niks doen. dan moet ...

... je naar de mannen toe geen risico nemen. Dan heb je je al bij voorbaat buiten spel gezet. En kan je tegen alles en iedereen en vooral tegen jezelf staan tieren vanaf de zijlijn. Maar jezelf een vrouw vinden en alles wat daarbij hoort en naar een man stappen en dan zien wat er gebeurt, ho maar! Dat zou wel eens aangenaam kunnen zijn. En dat wil je natuurlijk niet, hé! Je voelen je liever slecht en onvrouwelijk en lelijk, want dat gevoel ken je al heel lang, niet? Zo ben je opgegroeid, niet...!’

Nu schrok ik van mezelf! Wat een woede! Wat was ik nu in godsnaam aan het doen? Met welk recht viel ik naar dit meisje uit?

‘Het spijt me, Isabeau, ik weet niet wat me overkwam… ik wilde je niet…’

Ik zag dikke tranen over haar wangen rollen. Mijn hart brak.

‘Isabeau, het spijt me zo…’

‘Nee… ‘, snikte ze, ‘nee… je hebt gelijk… zo ben ik… zo ben ik echt… ik kijk in een spiegel… verschrikkelijk… ik ben zo verschrikkelijk…’

‘Nee...nee… dat is net niet wat ik wilde zeggen… ik wilde net zeggen dat je zo mooi bent, zo aantrekkelijk…, maar dat je jezelf niet de kans geeft dat te zien…omdat je met de verkeerde ogen kijkt…ik zou willen dat je met mijn ogen naar jezelf kon kijken…’

‘Zijn jouw ogen dan de juiste ogen? De ogen van een geile kerel!’

Ze bleef scherp in haar verdriet

‘Je hebt gelijk… ik weet niet of mijn ogen de juiste zijn… maar ze doen jou op dit ogenblik veel meer recht dan je eigen ogen… die zijn veel te negatief, veel te kritisch, veel te respectloos voor ...