Merel - 5 - Sex Verhalen

Merel - 5

... spijkerbroek los. Samen met haar slipje laat ik die op de grond vallen. Ik haal een vinger van haar onderrug, door haar bilspleet naar haar gleufje. Een stukje duw ik mijn vinger naar binnen. Dan ben ik weer weg. Merel smeert rustig door met de broek op haar enkels. Ik blijf even in de deuropening naar haar perfecte kontje staan kijken. De glooing van haar billen en haar heupen maakt me keihard. Ze is klaar met smeren, legt de boterhammen op een bordje en wurmt zich door de deuropening waar ik nog steeds sta. Ze keurt me geen blik waardig, maar tikt met haar hand hard tegen de bult in mijn broek.

Oh wat beheerst ze dit spelletje nu al tot in de puntjes

. Zo gaat het een tijdje door en een uur of 11 loop ik eigenlijk continu met een stijve lul. Ik ga de avond zonder zaadlozing niet halen, vrees ik, zo geil ben ik. Merel is nog een laatste boodschap doen voordat de winkel opengaat en ik fantaseer erop los wat mijn volgende actie zal zijn. De rolluiken voor de ramen zijn dicht. Dan hoor ik haar buiten aankomen. Ik wil haar verrassen, doe mijn broek omlaag en ga achter de deur staan, mijn stijve lul in mijn hand. Ik hoor de sleutel in het slot, de deur gaat open. Ik spring naar voren, pak haar vast en roep "Kom hier, neukertje van me". Maar het is niet Merel; het is Anouk. Ik schrik me kapot, en laat haar snel los. Ik weet niet hoe snel ik mijn broek moet optrekken. Dicht gaat ie bijna niet door mijn stijve lul.

"wat... wat... wat is dit??", stamelt Anouk.

"Oh fuck, ...

... A... Anouk. Dit had nooit gemogen. Hoe...? de sleutel? Hoe kom je aan de sleutel? ...godverdomme... kutzooi!!"

"Merel, ik kwam Merel tegen en ze zei dat ik alvast naar je huis kon. Ze zou snel terug zijn. Sorry, ik wist niet..." Dan plots, alsof ze beseft wat er eigenlijk aan de hand is, roept ze te hard; Doe jij het met Merel??"

"Nee!", probeer ik nog, maar dat slaat natuurlijk nergens op. Anouk heeft de deur alweer in haar hand en stapt naar buiten. Inmiddels is mijnbroek dicht en mijn pik helemaal verschrompelt alsof het 10 graden vriest buiten.

"Wacht even", roep ik. "ik kan dit verklaren"

"Dat is niet te verklaren. Merel kan je dochter zijn, viezerik!"

Dan val ik even stil en schieten de gedachten vand de afgelopen dagen door me heen; haar manier van doen, haar moedervlek op dezelfde plaats als waar ik 'm heb, de one-off met Karin. Merel is mijn dochter. Anouk is al bijna aan het einde van de oprit. Ik ren haar achterna en pak haar vast. Haar ogen zijn betraand. "kom even mee", zeg ik, "...je kan zo niet weg". Gelukkig blijft een grotere scene me bespaart en loopt Anouk met me mee naar het kantoortje. Ik zet haar aan tafel en pak voor ons beide wat water. We zitten een tijdje zonder iets te zeggen. Dan vraagt ze ineens: "maar hoe dan?"

"Hoe het zo gekomen is?", vraag ik. Anouk knikt zonder me aan te kijken. Ik vertel haar hoe alles begonnen is. Uiteraard niet over dat ik nu bijna zeker weet, dat ze mijn dochter is.

"Jezus, wat een verhaal", zegt ze. ...