Trio Van Pasta - 2 - Sex Verhalen

Trio Van Pasta - 2

2. groen

De twee jongens zitten in de wagen te wachten. Stef zit afwezig achter het stuur mee te wiebelen op de muziek. Een beter woord dan wiebelen is er niet om zijn gevoel voor ritme te omschrijven.

Peter kijkt heel de tijd op zijn telefoon of hij geen bericht gemist heeft. Er is geen bericht, en er komt ook geen bericht. Charlotte had van Isabel het uitdrukkelijke verbod gekregen om ook maar iets te laten weten aan haar vriend. Ze was heimelijk vertrokken met de taxi, een uur geleden ondertussen.

‘Waar blijft ze?’ Stef vraagt het zonder veel interesse.

‘Geen flauw idee van. Ze ging zelf naar buiten komen, had ze deze middag toch gezegd?’

‘Kan wel...’

‘Ze had hier al lang moeten zijn. Hoeveel tijd heb je nodig om een kamer te kiezen?’

‘Misschien is ze ondertussen in slaap gevallen van verveling. Als het nog lang duurt lig ik hier dadelijk ook.’

Peter wil wel gaan kijken, maar hij wil niet te bezitterig overkomen.

De deur van het huis gaat eindelijk open. Niet Charlotte maar een andere vrouw stapt naar buiten. Ze heeft een beige mantelpakje aan. De bleke blazer niet helemaal dicht, veel heeft ze er niet onder aan lijkt het. De kokerrok in hetzelfde patroon als de blazer sluit nauw om haar billen. Verder draagt ze overduidelijk zwarte kousen of een panty. Haar hakken tikken hoorbaar op de straatstenen. Ze komt tot bij de auto.

Donkerrood gelakte nagels tikken ritmisch op de ruit. Stef doet het raampje naar beneden met grote ogen. Vanachter een ...

... sexy secretaresse-brilletje lacht Isabel met glimmend opgemaakte rode lippen.

‘Komen jullie jongens binnen?’

Stef slaat Peter tegen de schouder terwijl ze beide naar de wiegende kont van Isabel staren als ze terug de straat oversteekt. Haar kousen hebben een zwarte naad die zich heel duidelijk aftekent.

‘Die had enkel een BH aan onder dat vestje, ik zweer het!’

‘Deze middag zag ze er zo niet uit als ze de deur open deed...’

‘Gast, deze middag is nu niet. Zoals ze er nu bijloopt wil ik wel elke avond langskomen.’

Stef stapt uit. Peter vraagt zich af waar Charlotte is.

‘Peter, kom jong, jij mag je seutje halen maar ik wil die vrouw nog van veel dichterbij zien binnen.’

‘Charlotte is geen seutje.’

‘Iedereen is een seutje vergeleken met dit moordwijf. Kom je nu nog?’

De deur staat open, Stef wacht niet, Peter volgt.

Binnen staat Isabel tegen haar tafel geleund, ze is bezig haar haar op te steken, enkele speldjes in haar mond. Ze ziet de jongens, knikt even maar gaat verder gewoon door met haar haren.

Door de beweging van haar armen kruipt de blazer soms omhoog. In de split tussen de knopen kan je een stukje van haar buik zien. Ze heeft echt enkel maar een BH daaronder aan. Die zwarte kwartcup van deze namiddag, maar zoveel kan je nu nog niet zien.

Stef kan de grijns niet van zijn gezicht wegkrijgen, met wijdopen ogen staart hij naar Isabel.

Peter kijkt rond voor Charlotte, en steeds passeert zijn zoekende blik ook weer aan Isabel aan de ...