Stranddag In Cadaqués - 1 - Sex Verhalen

Stranddag In Cadaqués - 1

Hoogzomer. Ik draaide het oude grijze fiatje 850 de bergweg op, weg van Roses, richting de Pyreneeën. Ramen open, muziek op hard. Vakantie aan de Costa Brava, de laatste vakantie voordat ik ga studeren.

Twintig jaar en op de drempel van wat in mijn beleving ‘het echte leven’ zou gaan worden. Bruingebrand, gebleekte haren, een lichaam gevormd door fanatiek sporten. En uitermate relaxed.

Ik logeerde in het huis van vrienden van mijn ouders en was de stranden van L’Escala en Roses zo langzamerhand wel beu. Hoge flats, volle boulevards, volle stranden met voornamelijk duidelijk aanwezige Nederlanders en Duitsers. De avond ervoor was ik uitgenodigd door de buren voor een biertje. Een bejaard echtpaar, aardige pensionado’s uit Engeland die hun leven verder wilden wijden aan zon en gin tonics en van hun pensioen een huisje hadden gekocht vlak bij Roses. Nadat ik aangaf de toeristische plekken wel te hebben gezien, vroegen zij of ik al in Cadaqués was geweest. Ik antwoordde ontkennend.

Cadaqués bleek, althans volgens hun beschrijving, een kustplaatsje te zijn met Spaanse laagbouw en een leuk strandje. Een kunstenaarsplek en de woonplaats van Salvator Dali. Een ander soort toerisme dus. Het klonk aanlokkelijk en in ieder geval de moeite van een bezoekje waard. Aangezien ik geen vervoer had en Cadaqués alleen via een bergroute te bereiken bleek te zijn, boden zij mij aan hun autootje de volgende dag te lenen.

De bochtige weg naar boven, rechts ravijn, links bergwand, gaf ...

... weinig ruimte om uit te wijken, iets waaraan het lokale verkeer kennelijk weinig boodschap had. Hoewel het uitzicht hier en daar adembenemend was, had ik weinig tijd om ervan te genieten. Op het moment dat de weg weer naar beneden glooide, zag ik tussen twee bergtoppen opeens de zee schitteren. Even later stuurde ik rechtsaf naar beneden het dorp in.

Na de auto geparkeerd te hebben, slenterde ik over de kleine ramblas, van het strand gescheiden door een straat. Aan de zijkant van het kleine strandje een soort houten strandbar. Blauwe vissersboten op het strand met de traditionele glazen lampen op de voorplecht. Een zanderig pleintje, meer was deze ramblas niet, met een paar jeu de boulende mannen. Hier en daar een Noord Afrikaanse kralenketting verkoper. Een klein houten kraampje met kitscherige schilderijtjes.

Ik zwierf door de kleine straatjes tussen de witte huizen door naar boven. Op het hoogste punt vermoedde ik de kerk. Af en toe een flard van een gesprek of van muziek uit een radio uit een open raam of deur. Gelach van spelende kinderen. Een fantastisch sfeertje. Cadaqués bleek een leuk dorpje met een soort mix van hippieachtige, voornamelijk vrijheid uitstralende vibratie en toch een traditioneel Catalaans vissersdorpje.

Na de kerk, inderdaad op het hoogste punt van het dorp gelegen, te hebben bekeken, werd het tijd voor het strand. Bijna weer afgedaald, kwam ik langs een piepkleine supermercado, een winkeltje met een witte gevel, waardoor de felgele fiets die ...