Het Huis 1 - Sex Verhalen

Het Huis 1

Het was rustig op het landgoed. Louise was alleen achtergebleven met het personeel. Haar ouders en haar broer en zusjes waren gisteren vertrokken naar hun zomerverblijf in het zuiden van Frankrijk. Louise voelde zich niet zo goed en had gevraagd of het goed was dat, als ze beter was achteraan zou kunnen komen. Om nu in een rammelend rijtuig te zitten, daar had ze helemaal geen zin in. Haar ouders hadden daarmee ingestemd. Ze lieten haar achter onder begeleiding van haar gouvernante, en de rest van het personeel dat achter gebleven was.

Met haar zestien jaar was ze een knappe verschijning en één van de meest geliefde bewoners van het Huis onder het personeel. Louise toonde dan ook altijd interesse in de mensen die voor haar ouders werkten. Vaak ging ze mee met haar vader als hij zijn landerijen langs ging. De boeren die daar werkten keken altijd uit naar haar bezoek. De andere kinderen gedroegen zich altijd als echte aristocraten. Die vonden, net als hun ouders, dat de mensen die voor hun werkten en dag en nacht voor ze klaar stonden voor een hongerloon, gewoon moesten doen wat hun werd opgedragen zonder vragen te stellen. De kloof tussen arm en rijk was wat hun betreft groot. Daar had Louise wat dat betreft een heel andere opvatting over. Die schatte al op jonge leeftijd de waarde van een mens heel anders in. Ze toonde respect aan ieder die dat ook voor haar had. Ze zag heus wel het verschil tussen arm en rijk en ze wist heel erg goed dat zij boven andere bevoorrecht was ...

... met zulke rijke ouders.

Louise liep na het ontbijt het park achter het huis in. Het was een stralende dag en het beloofde warm te worden vandaag. "Goedemorgen, tuinman," riep ze vrolijk van een afstandje naar een man die druk bezig was om de heggetjes bij te knippen. "Wat een mooie dag word het vandaag hé? Alles goed met Uw gezin?" "Het word een mooie dag, juffrouw." De man stopte even met knippen en maakte een diepe buiging. "Voelt U zich al wat beter vandaag?" Louise glimlachte en boog zelf ook voor de man. Ze had al heel vaak gezegd dat ze bij een begroeting niet wilde dat iemand voor haar boog, maar ondanks dat bleven ze het toch doen. Uit beleefdheid deed ze het dus maar terug. Ze bleef even bij hem staan, er vertelde dat ze zich al een stuk beter voelde. "Ik ga een stukje wandelen rond het meertje in het bos. Misschien zie ik nog wel een hert lopen." "Ze komen vast wel naar U toe," lachte de man. "Moet er iemand met U mee?" "Nee hoor, dank U." Louise vervolgde haar weg naar het bos. Ze genoot altijd van de natuur. Ze kende bijna alle soorten vogels die ze in gezelschap van de jachtopziener die aan de rand van het bos woonde, had gespot. Na ongeveer een wandeling van twintig minuten kwam ze bij de aanlegsteiger van het meer. De familie had daar een paar bootjes liggen voor als ze zich op het water wilde verpozen. Toen ze bij het water kwam zag ze de zoon van de jachtopziener zitten met een hengel. Louise kende de jongen. Hij was ongeveer net zo oud als zij.

Daniel ...