Mijn Oude Vlam - Sex Verhalen

Mijn Oude Vlam

En ineens was ie daar! Ik weet nog dat ik er best van schrok toen ik hem weer zag! Het was al zo lang geleden en ik keek er van op dat het me nog zoveel deed. Ik kreeg er waarempel gewoon de kriebels en klamme handen van. Daar stond hij dan ineens voor me bij de groente afdeling van de supermarkt. Paul. Mijn eerste echte vriendje! Ik was toen pas een jaar of 17 maar was toen echt verliefd op hem. Niet dat er toen veel meer gebeurd was dan alleen zoenen en een beetje friemelen aan elkaar, was hij toch wel mijn eerste grote liefde. En daar stond hij ineens voor me. Natuurlijk herkende ik hem direct en hij mij, en daarom was het ook zo raar dat ik ineens zo van slag was. Goh, hai... was het enige dat ik over mijn lippen kreeg. Hai, en hoe is het met jou dan, Metke? was zijn antwoord. Goed hoor en met jou, stamelde ik. Zonder een echt antwoord gekregen te hebben, duwden we onze karretjes door en gingen onze weg. Ik weet nog dat ik mij er even later op betapte hoe ik terug dacht aan die zoenen en die heerlijke hand van hem onder mijn blouseje. Ach... het was vroeger en een kalverliefde. Ik ben nu getrouwd en heb kids. Niet meer aan denken. Twee gangen verderop was ik nog steeds in gedachten botste vol met mijn karretje op de zijne. "Kun je niet uitkijken?!' zei hij lachend. "en we moeten stoppen met elkaar zo te ontmoeten", zei ie daarop. Ik weet niet hoelang of we daarop nog met elkaar gepraat hebben maar toen ik eenmaal alleen bij de kassa stond kreeg ik toch wel een beetje ...

... spijt dat ik hem mijn telefoonnummer had gegeven en gezegd had dat ie me maar eens moest bellen. Was dit wel verstandig? Ach, ik zou waarschijnlijk toch niks van hem horen. Vaak dacht ik nog terug aan die middag in de supermarkt, maar het was alleen bij die gedachte gebleven tot vanmorgen ineens de telefoon ging. Niets vermoedend nam ik op en hoorde daar ineens weer de stem van hem. En weer binnen een seconde werd ik weer warm en koud tegelijk. hahaha... ik leek wel weer een klein kind! Ik weet niet waarom ik met hem afgesproken had om eens een kop koffie te komen drinken? Ook weet ik niet waarom ik dat afgesproken had met hem in het weekend dat mijn man een paar dagen weg was met de kids? Het is maar een kopje koffie, maakte ik mezelf wijs.Drie weken later, en de dag dat Paul op visite komt is gekomen. Een lekker spijkerbroek, mijn favo shirtje en gympen. Tv aan. Koffie gezet. Niks speciaals. Daar gaat de deurbel. Paul is er. Daar staat hij in mijn deuropening. Wie had dat gedacht? Hij is weer gewoon Paul. Zoals ik hem kende van ooit. Hij zit op de bank. Ik in de stoel. We praten. Vooral over vroeger. Ik weet niet of hij een vriendin heeft. Wat voor werk of hij doet. We praten alleen over vroeger en over hoe we zenden in de disco in het weekend en dat het toch eigenlijk raar was dat er nooit veel meer is gebeurd. We lachen samen. En even is het stil..."Nog koffie?" Nee dankje, heb je iets anders? Een uutje later zat hij aan z'n derde biertje en schonk ik mijn fles wijn leeg. We ...