1. Betrapt Op De Camsite - 2


    Datum: 8-1-2019, Categorieën: Extreem Auteur: Esther-L, Bron: Opwindend 

    Terwijl ik naar huis fiets, kom ik al langs het besproken viaduct.

De keet is verlaten, na wat overlast een paar jaar geleden, hebben de jongeren een andere plek gekregen/genomen.

Het is wel een angstig stukje, geen straatverlichting, en een kalm fietspad, wat eigenlijk alleen door buurtbewoners in gebruik is om de honden uit te laten.

In het voorbijgaan kijk ik voor de zekerheid nog even om me heen, er is gewoon niemand, en dat hokje is echt donker en leeg.

Eenmaal thuis schenk ik me een wijntje in, en smeer een boterham, veel honger heb ik niet, mijn lijf stroomt over van de adrenaline en spanning.

Onrustig kijk ik wat opdrachten na, en corrigeer een paar werkstukken, maar mijn gedachte blijft afdwalen naar vanmiddag, en de opwinding die ik voelde door mijn lijf.

18:00 klokslag, ik ontvang een berichtje van –Meester- en met trillende hand open ik het.

"Vergeet de deal niet, je hebt nog 59 minuten … Ik verwacht een betere inzet dan deze namiddag!"

Een kleine foto, die niet van mij is, maar wel een halfgeklede dame toont, korset, laarzen en jarretelles.

Die zaken heb ik ook in mijn kledingkast liggen, en twijfel aan de opzet, wil hij dat ECHT …. ?

Het is ondertussen kruipend 18:40 geworden, en met lood in mijn schoenen kleed ik me alsnog om.

Ik doe de dunne nylonkousen om mijn benen, en gesp de ritsjes dicht van het strakke donkere korset. Met een zoemend geluid glijden mijn laarzen dicht, en drapeer ik een jasje over mijn schouders, om het ...
    ... ietwat te verbergen.

Snel trap ik naar de voorgestelde plek, en plaats mijn fiets onopvallend achter het houten hokje

Ik gluur door de vuil besmeurde ramen, en zie een klein waxine-kaarsje op de tafel, wat zachtjes brandt.

"er is iemand....." Flitst het door mijn gedachte, en mijn hart gaat weer in overdrive kloppen.

Ik moet weg, ik moet vluchten … maar wat gebeurt er dan, kan het erger, wordt het beter … ik kan mezelf geen antwoord geven, dan alleen maar zachtjes en voorzichtig door de deur te stappen.

Op het moment dat de deur lanzaam dichtvalt, krijg ik een berichtje

"Mooi op tijd, sletje … je weet HOE je me moet opwachten …"

Hoe ik op hem moet wachten, hoe dan …. en in mijn hoofd duizelt het van de onzekerheid.

Ten einde raad zet ik mijn handen voor me op de tafel, en plaats mijn voeten een stuk uit elkaar, precies zoals ik stond in het lokaal deze middag.

De deur gaat weer open, ik voel kort een vlaag lucht, en een vleugje aftershave prikkelt mijn neusgaten.

"Voor je kijken, slet !" Hoor ik alleen maar, en binnen een seconde voel ik alweer dat de blinddoek over mijn ogen geschoven wordt.

'tot je volledig luistert, zal je deze dragen' zijn stem klinkt streng en diep, ik krijg zelfs een bijna veilig gevoel bij zijn autoritaire uitspraak.

"Handen op de zij" zegt hij streng, en ik plaats mijn armen recht omlaag, handpalmen op mijn bovenbeen.

Met een korte beweging voel ik mijn jasje van mijn schouders glijden, en trekt hij het van mijn ...
«1234»