One-night stand op zakenreis - Sex Verhalen

One-night stand op zakenreis

Ik moet voor een paar dagen naar Parijs om er een congres bij te wonen. Ik reis met de TGV, lekker snel en ik kan nog even mijn notities doornemen onderweg.

Bij aankomst in het station baan ik mijn weg naar buiten en steek de straat over. Ik kan het niet helpen, telkens ik in Parijs ben loop ik eerst even binnen in het Terminus Nord. In het art deco interieur droom ik zalig weg naar andere tijden en kom ik steeds weer tot rust, alsof ik thuiskom.

Ik kijk of mijn gebruikelijke plekje nog vrij is maar helaas, er zit reeds iemand. Mijn stemming slaat om, ik ben een gewoontedier en hou er niet van als alles niet naar mijn wens verloopt.

Ik zet mij iets verderop en kan het niet laten om naar hem te staren. Ja jij, jij zit op MIJN plaats! Ik bestel een thee en probeer hem in te schatten. Eind 40 denk ik, groot, goed gekleed. Ik weet niet waarom maar ik kan m'n ogen niet van hem af houden en mijn nieuwsgierigheid neemt het van mijn nukkigheid over.

Ik moet er al zeker een kwartier gezeten hebben, mijmerend over de vreemdeling tegenover mij, wanneer hij plots recht in mijn ogen kijkt. Ik ben even helemaal van mijn stuk en begin te blozen. De vreemde man geeft me een grijns, rekent af en loopt naar buiten. Ik blijf roerloos achter.

Ik zet mijn reis verder en zoek een taxi die me naar mijn hotel kan brengen. Na een korte rit door het centrum kom ik toe aan het Hotel Du Louvre. Ik probeer door de draaideur te raken met mijn koffer maar in al mijn onhandigheid kom ik ...

... vast te zitten, wrik me los, struikel en val letterlijk met de deur in huis. Een hand schiet me te hulp zodat ik net niet van m'n hakken val. Een sterke hand die me stevig vast grijpt en me tegen hem aan trekt om te verhoeden dat we beiden tegen de grond gaan. Ik ruik zijn parfum, een intense maar frisse geur, hmmmm... en dan kijk ik op. Het is mijn vreemdeling van daarnet! Ik word even slap op m'n benen maar gezien hij me nog steeds stevig vast heeft maakt dat niet uit. 'belle entrée!' lacht hij ironisch. ' Oui' stamel ik blozend, 'je vous remercie pour votre aide' Omdat ik zo uit mijn doen ben komen de woorden onnatuurlijk uit mijn mond en hij kan meteen raden dat ik niet Franstalig ben. 'U spreekt Nederlands?' vraagt hij. Een opluchting overvalt me, je moedertaal spreekt toch altijd iets beter dan een aangeleerde taal.

Ik grabbel mezelf terug bij elkaar en doe een klein stapje achteruit. 'Ja, Mira, aangenaam.' en steek mijn hand naar hem uit. Hij neemt ze vast, zijn aanraking is zacht maar zijn grip is stevig. Een tinteling trekt door mijn arm mijn lichaam in. 'Christopher' antwoord hij.

Hij logeert ook in het hotel voor zaken. Ik zou zo graag vragen of hij later ook in de bar zal zijn maar de moed ontbreekt me. We zeggen gedag en ik stap naar de balie om me in te checken.

Die avond loop ik naar de bar in de hoop Christopher te zien maar helaas, hij is nergens te bespeuren. Beteuterd nip ik aan m'n martini en probeer wat in m'n boek te lezen, maar de woorden dansen ...