Daniël En Zijn Vrienden - 10 - Sex Verhalen

Daniël En Zijn Vrienden - 10

Alex en Daniël glimlachten naar elkaar, terwijl ze de deur van het café achter zich dichtdeden. Ze waren naar een feestje van hun studievereniging geweest, ter gelegenheid van het feit dat dit de laatste vrijdag voor de tentamens is. Hoewel ze zich allebei prima vermaakten, besloten ze na een tijdje om samen nog ergens anders wat te gaan drinken voordat Daniël weg moest. Hij zou die avond nog doorreizen naar zijn ouders, waar hij zich de komende week wilde voorbereiden op zijn tentamens. Het werd een rustig homocafé vlak bij het station.

Een tijdje geleden had Daniël Alex al verteld over het trio dat hij, na hun laatste ontmoeting met Marco en Peter had gehad. Nu vertelde de jongen dat hij sindsdien nog regelmatig bij Marco langs was geweest. Soms was Peter er ook, maar soms ook was hij alleen met Marco. En hoe geil hij Peter ook vond, die keren alleen met Marco was hij toch het liefst gaan hebben. Quasi-verongelijkt keek Alex de jongen aan: ‘Ja, en bij mij ben je sindsdien niet meer geweest!’

Daniël legde plagerig een hand op Alex’ been en zei: ‘Dat komt wel weer, liefje. Je denkt toch niet dat ik jou nu helemaal ga versmaden?’

Het was Alex echter wel duidelijk dat Daniël ernstig verliefd op buurman Marco aan het worden was. Hij hoopte maar dat de man er geen misbruik van zou maken. Opeens veerde Daniël op.

‘He, Peter! Jij hier?’

Alex keek op en zag de man van wie hij inmiddels precies wist hoe, hoe vaak en op wat voor manier hij de laatste maanden met Daniël ...

... seks had gehad – en hij herkende direct de diepblauwe ogen, het kortgeknipte, dikke blonde haar en de hoge jukbeenderen van Peter. Daniël stond op, zoende Peter kort op diens lippen en draaide zich toen om.

“Dit is Alex,” zei hij. Alex glimlachte en antwoordde: “Hoi Peter!” Peter, op zijn beurt, keek wat bedremmeld. Daniël aarzelde toen hij zijn vrienden zo naar elkaar zag kijken en Alex besloot er niet geheimzinnig over te doen. “We kennen elkaar,” zei hij. Peter keek hem even onderzoekend aan en zei, tot Daniëls zichtbare verbazing: “Alex is mijn ex.”

Alex was zelf minstens zo verbaasd als Daniël toen hij Peter dat hoorde zeggen. Eigenlijk was dat niet een woord dat hij voor wie dan ook zou gebruiken – voormalige scharrels, okay, maar met niemand had hij eigenlijk zo’n band gehad dat hij van een ‘ex’ zou spreken.

Wat ongemakkelijk stonden Peter en Daniël bij de tafel waar Alex aan zat, maar die zei: ‘Ja. Da’s lang geleden. Kom je er even bij zitten, Peter?’ Zichtbaar opgelucht ging Daniël zitten en Peter schoof ook een stoel aan, maar vermeed daarbij Alex’ blik. ‘Biertje?’ vroeg die, om het ijs te breken. Peter knikte. Vragend keek Alex naar Daniël, maar die schudde zijn hoofd en knikte naar de thee voor hem. ‘Als ik die op heb, ga ik weg. Ik wil de trein van twintig over negen halen, dan ben ik nog op tijd bij mijn ouders.’

‘Da’s waar ook,’ zei Peter, ‘Je gaat dit weekend naar je ouders.’

Het gesprek verliep vervolgens stroef en na een half uur pakte Daniël ...