Ochtendsex - Sex Verhalen

Ochtendsex

... zijn gemak slenterde Co tussen de bomen door naar het water, en ondanks dat het nu een uur of zes was, voelde het niet koud aan. Halverwege mei kon het nog wel eens fris zijn buiten, maar voor Co leek het nu wel vijftien of zestien graden. Via het zandgedeelte liep Co naar het pad langs het water en ging rechtsaf langs het strand. Na een minuut of vijf stopte Co bij een ruw houten picknicktafel en Co ging met zijn gezicht naar de opkomende zon gericht op de harde houten balk zitten.

Zijn fototoestel uit zijn zak halende, pakte Co gelijk zijn sigaretten mee, tikte er een uit het pakje en stak deze aan met een lucifer. De zwavelgeur van het ontstekende vlammetje beet lichtjes in Co’s neus toen een zacht briesje het vlammetje probeerde te doven. De eerste trek deed Co altijd voorzichtig, hij rookte niet uit verslaving, maar gewoon omdat hij het lekker vond. Met de sigaret in de ene mondhoek, ondertussen zijn hoofd schuin houdend zodat de rook niet in zijn ogen kwam, haalde Co het fototoestel uit het hoesje en keek naar de bosrand, waar het nu net was of de rand van de bomen in brand stonden. De opkomende zon zette de grote waterplas in een rood-zilveren gloed. De lichte bries deed het water rimpelen en Co had nog steeds na al die jaren een verwondering voor wat de natuur aan kleur en schoonheid kon laten zien.

Co was zo in beslag genomen door het uitzicht dat hij zich werkelijk rot schrok toen er ineens een zacht, maar heel vriendelijk: Goedemorgen, klonk. Met een ruk ...

... draaide Co zich een beetje naar het geluid toe en zag daar een vrouwtje staan.

Oh sorry hoor, meneer. Ik wilde U niet laten schrikken, sprak het vrouwtje. Ik zag U hier zitten, en dacht, wat is die meneer hier lekker vroeg, misschien wilt U net als ik de zon op zien komen boven het water. Ik kom hier ook regelmatig, ging ze verder en babbelde honderduit. Haar stem had een zachte, vriendelijke klank, en zelfs Co vond het nu niet erg dat hij hier niet alleen was. Meestal ergerde Co zich aan zijn medemensen. Het kabaal, het egocentrische en de opdringerigheid was hem meestal een doorn in het oog(oor).

Terwijl het vrouwtje op zachte toon door babbelde bekeek Co haar een beetje. Op zijn leeftijd hoefde dat niet meer stiekem, het werd gewoon geaccepteerd dat oudere mensen je soms wat langer bleven aankijken. Een ovaal gezicht, omlijst door een pastel blauw met groen hoofddoekje. Een klein neusje boven een gewone mond, maar wel weer met volle lippen. Een smalle kin. En haar ogen. Dat waren wel trekkers. Een zacht soort blauw rond een grote pupil keken Co regelmatig aan. De lijnen in haar gezicht waren alsof ze er hoorden. Ze maakte de uitstraling van het vrouwtje levendig, hoewel Co haar toch dik in de zestig schatte. Verder droeg ze een soort van driekwart jasje, waarvan er eigenlijk maar een knoop vastzat, en onder haar blote voeten droeg ze een paar open schoentjes met platte hakjes. Zoals ze naast hem op de harde houten balk zat, waren de zijkanten van haar jas langs haar ...