Spannend Antwerpen - deel 3 - Sex Verhalen

Spannend Antwerpen - deel 3

... knallen. Ze wilde eerst mij voelen spuiten. Ik had inmiddels enorm veel behoefte aan een zaadlozing en ik begon harder te stoten.

“Zullen we proberen samen klaar te komen?”, vroeg ik hijgend

“Ik tel af tot ik klaarkom, dan weet je waar je aan toe bent”

Lobke snapte mijn aanwijzingen en begon als een bezetene te vingeren terwijl ik aftelde vanaf tien. Bij vijf stopte Lobke met vingeren.

“Ik hou het niet meer”, kreunde ze hard.

Bij drie begon ze komen. Ik kwam even later ook en spoot mijn zaad hard en diep in haar jonge kutje. Nadat we allebei weer een beetje bij ons positieven waren gekomen, liet ik met op de grond zakken en trok Lobke in mijn schoot. Lobke deed haar armen om mijn nek en begon me hartstochtelijk te kussen. Ondertussen voelde ik hoe haar kutje leegliep over mijn pik en ballen. Ik probeerde Lobke over te halen om me schoon te likken, maar ze was duidelijk even klaar voor nu. Uiteindelijk stapten we weer onder de douche en konden ons nu makkelijk beperken tot het schoonwassen van alle sex sporen.

Een uurtje later zaten we op de Meir op voor een koffiebar te genieten van een pittige ristretto en cappuccino. De stad was nog bezig op gang te komen. Het eerste winkelpubliek liep al rond, maar de drukte moest nog beginnen. De sexuele spanning tussen ons was even getemperd. Ik zat op mijn telefoon uit te zoeken hoe we het makkelijkst bij het museum voor Schone Kunsten konden komen. Lobke zat met haar camera te spelen en stiekem foto’s te nemen van ...

... passanten met markante koppen.

“We hebben geluk. Aan het einde van deze maand gaan ze twee jaar dicht voor een verbouwing.”, merkte ik op.

“Jij hebt ook geluk”, zei Lobke en ze leunde naar me toe.

“Ik heb namelijk geen

aan.”, fluisterde ze zacht in mijn oor.

Weg was de ontspanning. Sex was terug in de lucht.

Ik keek even opzij. Ze had haar kokerjurk weer aangetrokken. Nu pas viel me op dat ik geen naadjes van een BH of een slip zag.

“Je bent best wel een sletje”, fluisterde ik terug.

“Dank je”.

Ik probeerde het allemaal te negeren en al snel waren we op weg naar het museum. Daar ging het tussen ons gelukkig weer meer zoals het tussen vader en dochter hoort te gaan. Lobke ging net als gisteren in het MuhKA weer gedreven rond in de zalen. Ze maakte foto’s, noteerde het een en ander in haar notitieboekje en ging soms op de grond zitten om schetsen te maken. Ik genoot ervan om haar zo bezig te zien.

Lunchtijd brak aan en we gingen naar de cafetaria. We gingen langs de muur in een half besloten box zitten. Lobke ging tegenover me zitten. Ik was een beetje teleurgesteld, want tot nu toe ging ze meestal naast me zitten. Lobke liet me haar schetsen zien en vertelde honderd uit. Nadat de broodjes geserveerd waren, zei de plots: “Kijk me aan”.

Ik keek haar recht in haar ogen aan. Hoewel het bijna onzichtbaar was voor mij en de andere mensen in de zaal, wist ik wat ze deed. Haar wangen gloeiden op en ik zag haar armen die ze onder de tafel hield heel ...