1. Sportschool


    Datum: 20-12-2018, Categorieën: Homo Auteur: Hemel, Bron: Opwindend

    Steven valt me meteen de eerste dag al op als ik binnenkom. Een grote gespierde man van halverwege dertig . Elke keer als hem zie, groet ik vriendelijk. Na twee weken maak ik verlegen mijn eerste praatje. Steven is verreweg de mooiste man van de sportschool. Maar nu ik met hem praat, blijkt hij ook nog intelligent en geestig. Steeds vaker als ik naar de sportschool ga, hoop ik dat hij er is. We praten steeds langer met elkaar. Over werk, politiek, maatschappelijke vraagstukken, films, het weer, familie. Uitgebreid vertelt Steven over zijn jeugd in Nigeria en hoe hij uiteindelijk in Nederland terecht is gekomen.
    
    Ik nodig hem geregeld uit bij me te komen eten. Hij zegt geen nee, maar tot een afspraak komt het niet. Ik geef hem mijn visitekaartje met mijn telefoonnummer en emailadres. Hij maakt er nooit gebruik van. Mijn werk neemt me steeds meer in beslag. Steeds minder vaak ga ik naar de sportschool. Op de tijden dat ik er wel ben, zie ik Steven nooit meer. Op zondagochtend ga ik altijd, maar hij niet. Als ik op een zondagochtend van de sportschool naar mijn appartement loop, denk ik aan Steven. Ik besluit hem een appje te sturen. Ik schrijf ‘ik heb je wéér gemist in de sportschool’ en verstuur het bericht. Als ik mijn voordeur van het slot draai, piept mijn mobiel. ‘ik ben still in bed’, lees ik in de display. Steven en ik hadden de gewoonte ontwikkeld om in een combinatie van Nederlands en Engels te communiceren. Ik schrijf hem brutaal terug ‘wish i was there next to ...
    ... you, of nog beter jij on top of me...’. Lang hoef ik niet op een reply te wachten. Het is kort: ‘okay’. Ik schrik van het bericht en weet niet meteen wat ik doen moet. Ik schrijf hem een berichtje terug dat ik over een half uur bij hem ben. Snel neem ik een douche en spoel me grondig en diep.
    
    Een beetje opgewonden zenuwachtig rij ik zijn straat in. Steven heeft me ooit verteld waar hij woont, maar zonder huisnummer. Ik stuur hem weer een berichtje en vraag naar huisnummer. Binnen een paar tellen antwoord. Ik loop de huisnummers af tot ik bij een mooi vooroorlogs huis kom. Vier bellen bij de voordeur. Ik druk op Stevens bel. “Stairs, big door rechts,” hoor ik kortaf door de intercom. Het slot van de deur klikt vrij en ik duw de deur open. Twee deuren links en rechts van een mooie oude houten trap. Het huis is blijkbaar in vier appartementen verbouwd. Ik neem de trap. Boven aangekomen, zie ik de rechterdeur op een kier staan.
    
    Ik duw de deur verder open en roep “Steven?” Ondertussen kijk ik rond: een kleine woning. Zeer smaakvol ingericht. Ik zie moderne kunst aan de muur en een goede combinatie van moderne meubels en trendy retro. Ik hoor Stevens stem: 'Overhere.' Mijn hart gaat tekeer. Ik loop in de richting van de stem. In de kamer zie ik Steven rechtop in een grote boxspring liggen. Zijn prachtige zwarte bovenlichaam in witte kussens. Hij glimlacht breed en klopt met zijn hand op het lege deel naast hem. Zonder woorden kleed ik me uit tot mijn boxershort en kruip naast ...
«123»