Wat heb je ervoor over? - Sex Verhalen

Wat heb je ervoor over?

Over mijn laptop kijk ik naar de vrouw, die ik de mijne mag noemen. Ontspannen kijkt ze TV; wat is ze mooi, bedenk ik, als ik mijn blik weer richt op de advertentie van een sportauto, die ik graag zou bezitten. Marina is nu 41 jaar, 5 jaar ouder dan mij, maar niemand ziet het leeftijdsverschil, aangezien ze jonger uitziet én zich bovendien ook gedraagt, als ware zij midden dertig. Ze heeft haar eigen schoonheidssalon, dus ze verzorgt zichzelf uitstekend, zonder haar naturelle look te verliezen.

Zelf heb ik (Roel) een uitstekende baan, als rayonmanager van een populair merk, dus we kunnen ons zaken permitteren, die voor anderen minder vanzelfsprekend zijn, zoals twee keer per jaar op vliegvakantie, zonder dat dit ten koste gaat van onze drang om geld opzij te zetten, want we wonen in een normale twee-onder-een-kap-woning én strooien zeker niet met ons geld. Onze relatie bestaat nog net geen tien jaar, maar is wel alles wat ik zoek in een relatie, want onze omgang met elkaar is nog steeds als dat van verliefde pubers, die elkaar plagen, terwijl ons seksleven sprankelend en een beetje kinky te noemen is. De reden hiervoor zit wellicht opgesloten in het feit dat Marina voordat ze mij leerde kennen, gehuwd is geweest met een recht-op-en-neer-typje (ze heeft dus duidelijk iets gemist bij en met hem), terwijl ik van nature graag een stapje verder ga. Marina en ik zijn erg open tegen elkaar, dus niets blijft onbesproken én als een van de twee iets niet wilt, dan gebeurt het ...

... ook niet: dit geldt zowel in de relatie, als ook in bed.

“Boh, wat een schoonheid” mompel ik, terwijl ik de digitale folder van de sportauto bekijk.

“Dank je” zegt Marina, die opgestaan is en mijn kant op komt gelopen, omdat er een commercial break is, die haar favoriete programma onderbreekt: ik heb haar niet horen of zien opstaan, zodanig ben ik onder de indruk van het karretje.

Haar reactie heb ik echter wel gehoord, dus ik glimlach haar toe en zeg “ja jij ook, maar deze mag er ook wezen”.

Nieuwsgierig komt Marina achter me staan en kijkt mee over mijn schouder, wat ik aan het bekijken ben.

“Niet slecht” zegt ze, terwijl haar hand op mijn schouder rust.

“Niet slecht!” herhaal ik, op een toon die duidelijk maakt, dat ze er geen snars van begrijpt, waarna ik een lofzang oreer over de prestaties en schoonheid van de auto in kwestie.

Ze klopt me belerend op mijn schouder, waarna ze met de woorden “je hebt toch een lease-auto” de keuken in loopt om zichzelf iets te drinken in te schenken.

Zodra ze de keuken weer uit komt gelopen, antwoord ik “van deze zouden we samen kunnen genieten, in onze spaarzame vrije tijd”.

Marina kijkt richting de TV om te constateren dat haar programma nog niet hervat is, waarna ze de hand op de muis legt om door te klikken naar de website van het merk.

“Hmmm” zegt ze bedenkelijk “je kunt hem zelf samenstellen”.

“Inderdaad” antwoord ik, maar haar programma begint weer, dus ze vertrekt naar de bank.

Ik ga met het ...