-
Awakenings 7
Datum: 10-12-2018, Categorieën: Homo Auteur: RickMaastricht, Bron: Opwindend
Hoofdstuk 19 (Woensdagavond, Daniel) Mijn vriend Sven was zojuist boos en beledigd weggelopen! Wat was er toch allemaal gebeurd??? Deze avond was dus totaal anders verlopen dan ik voor mogelijk had gehouden. En Sven kan me nog meer vertellen over “ontspannen zijn”! O ja, ik WAS daarnet ontspannen, maar nog steeds geloofde ik er geen moer van dat dít nu juist de reden was dat ik een erectie kreeg, precies op het moment dat Sven mij vastpakte, ten minste zo voelde dat bij mij. Heb ik dan tóch homoseksuele gevoelens? Of moet ik dan met Sven meegaan die alles gooit op een ontspannen sfeer, en dat jongens nu eenmaal jon-gens zijn??? Ik kwam er dus niet uit, en de gedachten bleven maar door m’n hoofd dwarrelen als een groot regiment Dansende Derwishen die op slechts een paar vierkante meters de meest vervaarlijke capriolen uithalen. En dan die keer – onlangs - toen ik me aftrok, daarbij denkend aan m’n beste vriend, die nu, op ditzelfde moment waarschijnlijk m’n beste vriend niet meer is….. Jongens zijn nu eenmaal jongens? Waarom riep ik op het moment suprème zijn naam dan? Zijn we in die 10 jaar dan zo ontzettend naar elkaar toegegroeid dat dit soort lichamelijkheid tussen ons tweeën als het ware een vanzelfsprekendheid is gewor-den? Normaal, en zeker no big deal? Ik weet het niet, en voel me als het personage Brick uit dat prachtige toneelstuk van Tenessey Williams “A cat on a hot tin roof”’ . Ik heb dat toneelstuk voor m’n lijst gelezen en ...
... natuurlijk ook de schitterende verfil-ming ervan gezien uit 1958. Brick worstelt intens met z’n gevoelens voor zijn overleden vriend Skipper. Toen Skipper nog leefde waren ze sportvrienden en tussen de regels door kun je duidelijk lezen dat Brick op z’n minst homo erotische gevoelens jegens z’n vriend koesterde, en of ze ‘het’ gedaan hebben wordt aan de fantasie van de lezer/kijker overgelaten. Ik voelde me een soort Brick nu. Maar ik ben écht geen homo! Hield ik me voor. O ja, ik wilde - met heel veel aarzeling en schroom weliswaar – best toegeven dat ik bepaalde gevoelens in die richting voor Sven koesterde, maar Sven… was nu eenmaal Sven! Mijn beste en dierbaarste maatje sinds járen. Ik kwam er niet uit. Traag kleedde ik me aan, sloot de ruimte af en slofte naar de bar. Ik was duidelijk de laatste en gaf met een groet de sleutel terug aan Tony. ‘Nog wat drinken, jongen?’ ‘Nee, dank je Tony, het is al laat. Morgen weer naar school he.’ ‘Nonsens, eentje kan er best vanaf, ik trakteer!’ Somber ging ik op de kruk zitten en nam de cola aan. ‘Nou, gezondheid Tony en bedankt he.’ ‘Mmmmm’, gromde de opzichter, ‘het ziet er anders wel naar uit dat jij best wel wat gezondheid kunt ge-bruiken, als je mij vraagt….’ Zijn vraag bleef in de lucht hangen. ‘Jongeheer Sven is al een tijdje geleden vertrokken…’ viste Tony, ‘jullie hebben toch hopelijk geen ruzie?’ ‘Ok, Tony, jij je zin! We hebben inderdaad een woordenwisseling gehad, maar dat komt ...