1. De naakte waarheid in ons gezin.


    Datum: 4-12-2018, Categorieën: Familie Auteur: Petra de P, Bron: Gertibaldi

    In 1990 werd onze zoon geboren na 30 uur weeën te hebben gehad in het ziekenhuis. De bevalling was zwaar,ik scheurde uit en kreeg 8 hechtingen. Negen pond en twee ons zag het eerste levenslicht,wij gaven hem de naam Carlo. Een flinke knaap waarvan alles al meteen groot was,zijn piemeltje was al ver boven het gemiddelde. Toen Carlo twee jaar was moest ik voor het eerst met hem naar onze huisarts omdat zijn velletje bijna niet meer over zijn eikeltje ging,waardoor het moeilijk was om dit goed schoon te houden. Ik kreeg een zalf voorgeschreven en tijdens zijn bad of douche moest ik trachten zowel mogelijk te proberen met de aangebrachte zalf rondom zijn eikeltje zijn velletje zo soepel mogelijk te houden door dit over zijn eikeltje terug te trekken. Carlo gilde als een speenvarkentje tijdens deze oefeningen,het kon mijn hart weleens verscheuren,maar het was voor zijn eigen best wil. Als het in zijn luier liep barsten hij soms in huilen uit,mamma lala auw krijste hij dan. Als ik dan zijn luier afdeed zag ik wat er aan de hand was,zijn piemeltje was dan stijf gaan staan en dat deed zeer,ik kon er soms als moeder wanhopig was worden. Hij was vier jaar toen het echt niet meer ging,hier moest Carlo aan geholpen worden. Onze huisarts besneed hem,zijn lid groeide te snel in verhouding tot zijn velletje. Het probleem bleekt door de besnijdenis gelukkig opgelost te zijn. Wij hadden een zoon die al vroeg groot geschapen bleekt te zijn.
    
    Anderhalf jaar na de geboorte van Carlo werd ...
    ... Rebecca onze dochter geboren,in tegenstelling tot Carlo poepte ik haar moeiteloos uit,Rebecca woog dan ook maar vijf pond en bleef een tenger meisje. Carlo viel op tussen zijn leeftijd genootjes,ik ging met hem o.a. naar zwemles waar altijd onder het gezamenlijke douchen zijn piemel direct opviel,niet alleen bij zijn zwemvriendjes maar ook bij de andere moeders. Ik kreeg zo vaak de opmerkingen van: zo dat zal een flinke knaap worden,of daar zou zelfs mijn man jaloers op zijn. Het werd altijd als een grapje en lachend gezegd door die moeders,maar op een gegeven moment vond ik al die aandacht voor de piemel van mijn zoontje niet leuk meer,het is wel een kind waar hun opmerkingen en aandacht over ging. De opmerkingen en aandacht werden helemaal erg als Carlo een stijve piemel had en dat gebeurde nog al eens,je zag sommige moeders gewoon staren naar hem. Ik begon er al vroeg gewent aan te raken dat onze zoon regelmatig voor sommige een soort van kermis attractie werd,een klein kereltje met een toen al uitzonderlijke grote piemel. Iets wat al opviel als hij alleen in zijn onderbroekje liep,ontelbare keren werd ik aangesproken door vreemde maar ook in de familie doordat zij opmerkte: Joh Petra , je manneke loop met een stijf piemeltje. Vaak was dit helemaal niet zo en was hij gewoon slap. Carlo groeide goed op en zijn piemeltje werd piemel,en daarna lul, zijn geslachtdeel was in ieder geval niet genetisch bepaald in onze familie. Op zijn twaalfde jaar ben ik voor het laatst samen met ...
«1234»