Een sprong in de Diepte - Sex Verhalen

Een sprong in de Diepte

Haar droomwereld toevertrouwen aan het witte scherm was geen nieuwe ervaring. Jarenlang liet ze haar vingers tot uitvoer brengen wat haar gedachten en gevoelens, diep verborgen in haar binnenste, aan droombeelden toverden die de horizon van haar belevingen kleurden.

Jarenlang….tot de connectie verdween. De gekleurde horizon grauwe tinten vertoonde eb vervaagde terwijl de horizon in haar werkelijke beleven dieper en warmer kleurde.

Een tegenstelling die moeilijk te plaatsen was, verdrietig was ze om haar verlies, blij was ze met het nieuwe kleurenpallet in haar leven.

Enkele keren ondernam ze een poging om de connectie met haar droomwerelden terug te vinden, om woorden te laten stromen zoals ze ooit met woorden in staat was te schilderen. Ze voelde zich als een gekweld kunstenaar, bewust van haar kunnen, nog meer bewust van haar onvermogen te duiken in de onpeilbare diepte van haar creatieve bron. Dát was haar meest ultieme overgave, niets was vergelijkbaar met deze overgave. Geen enkele uiting van haar onderdanigheid, hoe kwetsbaar deze haar ook maakte, kon de impact benaderen van de overgave aan zichzelf. Ze werd zich bewust hoe fragiel haar overgave in dit moment was, emoties raasden alle kanten op, de connectie werd gemaakt en wat ze voelde was vooral angst. Onrust en angst om nu de stap te zetten tot overgave en met dit besef kwam het bewustzijn binnen dat ze de stap al had gezet.

Ze werd zich bewust van de trigger, ze vervloekte zichzelf om de deur die zij ...

... zelf had geopend. Ze had zich opgeladen met inspiratie uit een andere creatieve bron, een verhaal welke doordrong tot in haar diepste kern. Een spiegel die haar angst weerspiegelde, een schrijver's grootste angst …nimmer contact vinden met de woordenstroom. Ze voelde een wervelstorm aan emoties en gedachten vanuit haar binnenste opborrelen, ze ontdekte de ware confrontatie. Ze wilde zich overgeven aan het schrijven, ze wilde weer schrijfster zijn en de veiligheid van haar droomwerelden ervaren. Zich laten koesteren door zelf bedachte scenario’s, zich laten prikkelen door sferen door haar opgeroepen. Ze wilde zich kunnen laten meevoeren in de golvende beweging van de klanken en kleuren in haar innerlijke beleving.

Geknield zat ze daar, haar rug recht, de schouders iets gebogen. Ze had haar hoofd licht gebogen, een deel van haar haren vielen voor haar gezicht. Ze herkende het automatisme waarmee ze de haren weg wilde wegen en de rust in het niet toegeven aan dit, gewoontegetrouwe, mechanisme.

Haar lichaam herinnerde zich de houding, de houding die zo vertrouwd geworden was.

Die voor haar niets te maken had met vernedering en onderdanig afwachten maar een houding die sprak over sterkte en kracht. Met een glimlach herinnerde ze zich haar eerste confrontaties met zichzelf, de behoefte tot overgave die onderuit geschopt werd door de wil om niet toe te geven. Mechanismen en automatismen die het haar moeilijk hadden gemaakt toen ze probeerde één te worden met haar overgave. ...