Het Dagboek Van Jolijn - 6 - Sex Verhalen

Het Dagboek Van Jolijn - 6

Maandag 15 juli 2013

Voorzichtig trachtte ik uit mijn tent te kruipen, zonder Lauren en Nore te wekken. Helaas was er echt wel te weinig plaats voor ons drieën, zodat de twee meiden wakker werden en langzaam hun ogen opendeden. Ik gaf hen beiden vlug een zoentje en ging naar de sanitaire blok.

Net toen ik binnen wilde stappen, botste ik letterlijk op Liese. Geschrokken keek ze me aan en probeerde langs me heen te glippen. Ik versperde haar echter de weg en keek haar zwijgend aan. Liese sloeg haar ogen neer en staarde naar haar tenen.

“We moeten praten” zei ik. Ze haalde haar schouders op en zweeg. “Liese, alsjeblief, zeg iets” smeekte ik. Ik prikte mijn wijsvinger onder haar kin en duwde haar hoofd omhoog. Heel even keek ik haar aan en sloot mijn ogen. “Waarom, Liese, waarom?” fluisterde ik. Plots voelde ik haar lippen op de mijne, haar tong likte over mijn lippen en ze gaf me aarzelend een zoen op mijn mond. "Ik mis je" zei ze, "maar Tamara, ze …, ik wou dat ik het je kon uitleggen, maar het is allemaal zo ingewikkeld." Tranen stroomden over haar wangen. Terwijl ik als aan de grond genageld stond, duwde Liese me opzij en liep naar haar caravan, naar Tamara.

Op automatische piloot waste ik mij, poetste mijn tanden en haalde een kam door mijn lange zwarte haren. Ik liep terug naar mijn tent en zag dat Lauren en Nore reeds vertrokken waren. Ik liet me op mijn knieën op mijn luchtmatras zakken. Plots stroomden de tranen over mijn wangen, onstopbaar. Hoelang ik zo ...

... gezeten heb weet ik niet, maar na een tijdje voelde ik hoe Lauren me in haar armen nam en mijn tranen wegzoende. Ik vertelde haar wat er gebeurt was. Ze stond op, trok me recht en nam me mee naar haar caravan. Ik stribbelde tegen. “Maar daar zijn Liese en Tamara”, riep ik. “Geen paniek, ze zijn net vertrokken”, zei Lauren. In de caravan troffen we inderdaad enkel Nore aan, die aan het ontbijten was. Ook ik kreeg een ontbijtje voorgeschoteld.

Ik had geen zin om de ganse dag op de camping te blijven en stelde voor om de grot van Orgnac te bezoeken. Lauren was meteen dolenthousiast. “Gaan jullie maar”, zei Nore, wie wil er nu met dit prachtige weer in een donkere grot kruipen?”

We huurden een mountainbike, het was ongeveer een uurtje fietsen langs smalle en bergachtige paadjes. Onderweg liet Lauren me stoppen. “Vind je het erg dat Nore er niet bij is?” vroeg ze. Ik haalde mijn schouders op en zei “Ik vind haar leuk, lief, mooi, maar ...”. “En hoe vind je mij?” onderbrak Lauren me. “Na Liese ben je de liefste, de leukste en de mooiste meid die ik ken. ” fluisterde ik. Ik voelde Laurens armen rondom mij en legde mijn hoofd op haar schouder. Voorzichtig zoende ik haar op haar wang. Haar vingers gleden zachtjes door mijn haren, streelden verder over mijn gezicht en raakten vluchtig mijn lippen. “Kom, we moeten verder naar Orgnac” zei ik met schorre stem. “Ja,” zei Lauren “we moeten maar eens verder naar Orgnac.” Ik stapte op mijn mountainbike en vertrok. Toen ik omkeek, zag ik ...