Hoe Mijn Stagebegeleider... - 1 - Sex Verhalen

Hoe Mijn Stagebegeleider... - 1

Ik ben Melvin, 18 jaartjes jong, 1.79m lang, en heb donkerblond haar. Ik heb een slank, jongensachtig lichaam, mooi glad en onbehaard, en heb best een lange pik, al zeg ik het zelf. Een paar maanden begon ik met mijn stage bij een groot administratiekantoor, en, hoewel ik aanvankelijk er niet zo heel veel zin in had, heb ik er uiteindelijk zelf een leuke tijd van gemaakt ;)

Ik ben geen verwijfd type, maar ben wel graag mezelf. Ik houd me niet graag in. Mijn gedrag geeft mensen meestal al wel een eerste hint naar mijn seksualiteit, en hoewel dat soms wel eens wat nare situaties heeft opgeleverd, werkte het hier in mijn voordeel. Het team was open en aardig, en ik werd er zonder vooroordelen opgenomen. Mijn stagebegeleider heette Wouter en was een jongen van 27, blauwe ogen, en lang haar in een hipsterknotje. Hij was fijn om mee te werken, en geduldig met het uitleggen van de verschillende taken en systemen. Het was geen doorsnee jongen, een rustig persoon maar lastig te peilen. Een fijngevoelige man, wat me soms wat dingen deed vermoeden...

Het werk zelf was niet te spannend maar het team was leuk en de sfeer was fijn. Ik verveelde me niet. Zodra ik het een beetje doorhad, gingen de dagen al wat sneller. Ik mocht steeds meer zelf doen en kreeg steeds minder kutklusjes om te doen. Daarnaast waren er momenten dat ik hem betrapte wanneer hij in mijn richting keek, of staarde.

Hierdoor durfde ik een paar dagen later ook wat brutaler te zijn. We stonden in één van de ...

... opslagkasten tussen de rekken met archiefmappen, en hij legde me de volgordes uit. Ik zorgde dat ik dichtbij hem stond. Ik had een stout plannetje, waardoor mijn pik al half stijf in mijn broek stond. Hij reikte af en toe bovenin de rekken om een plaatje aan te wijzen waar ik op moest letten, en soms stond ik ‘per ongeluk’ zo dichtbij dat mijn broek en mijn pik langs zijn been schampten. Ik zorgde dat dit een paar keer gebeurde. Hij deed er niks tegen. Stapte niet weg.

Mooi

dacht ik.

Vlak voordat ik merkte dat zijn uitleg er bijna op zat, probeerde ik het nog één keer. Ik stelde een vraag over één van de rijen bovenin en hij draaide om om weer een kaartje aan te wijzen. Ik duwde mijn kruis zacht tegen zijn kont aan. Wederom geen negatieve reactie. Toen hij weer omdraaide naar mij toe, zag ik zijn ogen even snel naar beneden flitsen. Naar mijn kruis.

Hij heeft het gemerkt.

Hij keek nog eens. Hij keek me snel weer in mijn ogen aan. Ik gaf hem een knipoog, en ik zag hem een klein, nerveus lachje geven.

De volgende paar dagen probeerde ik dit nog een aantal keren ‘subtiel’ te herhalen. Bij het opruimen schuurde ik soms achter hem langs als ik ‘toevallig’ in dezelfde gang moest zijn. Als hij me iets aan zijn bureau uitlegde en er was verder niemand in de kamer, stond ik misschien iets te dicht op hem. Na een goed aantal van zulke momenten besloot ik nog wat brutaler te zijn.

Vrij onsubtiel schuurde ik een keer met mijn kruis langs zijn lichaam, en klapte mijn hand ...