Mark De Buurjongen - 18 - Sex Verhalen

Mark De Buurjongen - 18

Mark voelde zich aan de ene kant heel erg gesteund door Jan en Bram, maar tegelijkertijd ook enorm bang voor hun eventuele reactie. Hij durfde niet goed en wist ook niet goed hoe hij moest beginnen. Jan, had dit door en vroeg, “heeft het met Sjoerd te maken?” Mark knikt. Bram zweeg en keek naar Mark. Mark weet niet goed naar wie hij moet kijken en keek van de een naar de ander.

Na een tijdje verbrak Jan het stilzwijgen en vroeg aan Mark, “ben je verliefd op Sjoerd?” Een beetje bang keek hij naar Jan, maar dan na een tijdje knikte hij en sloeg direct zijn ogen neer. Bram zei niks en Jan mompelt iets als, “dat dacht ik al.”

Plotseling stond Bram op en liep de kamer uit, onderwijl riep hij iets. Mark verstond het niet helemaal goed, maar meende iets als “even naar de wc” en “ugh homo’s” te horen.

Mark voelde paniek opkomen en sprong van het bed af. Jan riep hem nog na, maar hij vloog van de trappen af naar beneden. Onderweg kwam hij Bram niet tegen. Hij griste zijn jas van de kapstok, zijn tas onder de kapstok vandaan en ging via de keuken en achtertuin met zijn fiets de tuin uit.

De tranen prikten Mark in zijn ogen en het kostte hem moeite om de muren van de smalle brandgang achter de huizen niet te raken. Hij dacht, zie je wel, ze moeten mij niet. Hij wist eerst niet goed waar hij heen kon gaan, maar toen bedacht hij dat hij wel naar het meertje verderop kon gaan. Dat ligt in een natuurgebied en daar kwamen ze wel eens met zijn allen. Nu het najaar is, zal er ...

... waarschijnlijk niemand zijn. Daar kan hij verder nadenken en een plan bedenken.

Ondertussen was Bram van de wc gekomen en Jan stond met een bleek gezicht op de overloop. Hij zei, “Mark is weg gerend! Ik riep hem nog na, maar Mark hoorde het waarschijnlijk niet. Ik ben bang dat hij gekke dingen gaat doen. Ik weet niet precies wat je allemaal zei, behalve dat je naar de wc ging, maar waarschijnlijk voelde Mark zich afgewezen en is hij in paniek weg gegaan”, zei Jan tegen Bram. “Hmpf, dat is toch zijn probleem”, zei Bram stuurs, nogal bot en met een boze blik. “Het was net zo gezellig, samen een beetje kletsen en een spelletje spelen en nu dit weer.”

Daar had Bram geen zin in. Mark homo? Tja, hij was het niet, maar wat was nou het probleem? Hij hoefde toch niet met Mark naar bed? Nou dan, dacht hij.

“Ik ga naar huis”, zei Bram kortaf tegen Jan. Jan werd nog wat bleker, “ik wil Mark gaan zoeken.” “Waarom? Hij redt zich wel hoor. Bovendien, heb ik toch nooit gezegd dat ik hem niet meer moet, omdat hij homo is?” “Nee”, zei Jan, “maar zo heeft Mark het waarschijnlijk wel ervaren. We zijn al jarenlang vrienden en echte vrienden zijn er voor elkaar in goede tijden, maar ook in mindere.” Plotseling nam Jan een besluit. “We gaan hem zoeken en jij gaat mee!”, zei hij zeer ferm en zo duidelijk tegen Bram, terwijl hij hem even mee trok naar de trap en ondertussen zelf de trap af liep. Bram bleef even staan, fronste even zijn wenkbrauwen door de ongewoon felle reactie van Jan en haalde ...