Caitlin - 3 - - Sex Verhalen

Caitlin - 3 -

... instructies die de secretaresse haar zou opdragen.

“Akkoord dus ?” maar de directeur wachtte niet op haar antwoord en drukte op een bel. Meteen vloog de zijdeur open en kwam de secretaresse binnen gewapend met naaidoos en meetlint. Net alsof ze stond te wachten aan de andere kant van de deur. Hmm, mevrouw Dejonghe moest eens weten !

“Dag, euh, Caitlin is het zeker ?” alsof ze dit nog niet wist. Maar ze veinsde en deed alsof ze enorm geïnteresseerd was in het nieuwbakken juffertje.

“U bent nieuw ? Mag ik mij voorstellen, ik ben de secretaresse, zeg maar Diane. We hebben elkaar al eerder vluchtig ontmoet toen jij kwam solliciteren, maar vandaag ben ik er helemaal voor jou !” Ze gebruikte nu de “jou”vorm om het wat familiaarder te laten overkomen en om het juffertje op haar gemak te stellen.

“Hang jouw regenjas maar hier over de stoel en stap eens uit je laarzen, zo kan ik meteen eens zien hoe wij vanmorgen te werk zullen gaan.”

De directeur die het schouwspel van achter zijn bureau had gadegeslagen, deed er nog een schepje bovenop : “Op mij moeten jullie niet letten hoor, doe maar alsof je thuis bent, ik heb mijn handen vol met allerlei briefwisseling. Ga maar gewoon door. Je hoeft je geen zorgen te maken. Ik ben deze vertoningen intussen al meer dan gewoon.” Het water kwam hem al in de mond en de knots in zijn broek klopte gevaarlijk op en neer omdat hij wist welk schouwspel zich hier straks zou afspelen. Eigenlijk had hij te doen met het nieuwe juffertje. Daar ...

... stond ze nu te kijk op haar blote voeten en in haar slobbertrui.

“Is het ook mogelijk om die trui uit te doen ?” vroeg de secretaresse vervolgens. Die vraag bracht Caitlin nu echt in verlegenheid. Haar trui zomaar uitdoen in het bijzijn van de directeur ?! Geen sprake van ! Ze kreeg een blos op haar wangen en ze voelde rillingen over haar rug.

“Euh, wablief ?” vroeg Caitlin nogmaals om zeker te zijn wat mevrouw Diane haar had gevraagd. Nochtans had ze de vraag heel goed begrepen. Maar ze wou tijd rekken om na te denken.

“Jouw trui Caitlin. Gewoon uitdoen meisje. Zo kan ik beter jouw lijn nauwkeuriger meten. Je weet wel . Voor het uniform hé !”

Mevrouw Diane deed alsof het de normaalste zaak van de wereld was om iemand die vraag te stellen om zich uit te kleden. Maar Caitlin, preuts als ze was, had er moeite mee om in de kijker te staan van een manspersoon, in het bijzonder dan van de directeur bovendien. Wat zou die wel niet denken van haar ? Dat ze zich zo gemakkelijk bloot gaf aan de eerste de beste ? Dat ze meteen haar trui over haar hoofd zou trekken zonder zich vragen te stellen ?

“Is het niet mogelijk om in het lokaal hiernaast verder te doen ?” vroeg Caitlin poeslief. “Ik heb er namelijk moeite mee om mij hier ten aanschouw van jan en alleman uit te kleden, begrijp je ?” probeerde ze verder.

Maar mevrouw Diane kwam bij haar staan en keek begripvol neer op het juffertje. Ze legde een hand op de schouder van Caitlin en zei beleefd maar met vaste stem : ...