1. Korfbal - 13 Jong Talent


    Datum: 10-11-2018, Categorieën: Extreem Auteur: Mark Visser, Bron: Opwindend

    Korfbal - 13 Jong talent
    
    Ik kreeg op maandag een appje in de korfbal app of er in de B jeugd nog ruimte was voor een nieuwe jongen, want iemand was in de buurt komen wonen en wilde graag bij ons op de vereniging. Zonder er verder acht op te slaan, zag ik dat hij voor de donderdagavond training werd uitgenodigd door Elize die deze training leidde.
    
    Ik was wel benieuwd, want in deze groepen hadden we vaker te maken met afvallers, dan met spelers die er bij kwamen. Veel jongeren hadden het (te) druk met school en werk, dat het korfballen er bij in schoot.
    
    De training begon om 19:00 uur, maar ik was er al een kwartier eerder en zag een onbekende jongen staan in een trainingspak met een kleine sporttas in zijn hand. Ik liep naar hem toe, stak mijn hand uit en zei: “Hoi, ik ben Mark”.
    
    “Hoi, mijn naam is Raf en ik mag vandaag meetrainen”.
    
    “Top, dan zal ik je naar Elize brengen, want ze is al bezig met de voorbereidingen”.
    
    We liepen naar het veld, waar de korven al klaar stonden. De baan was mooi bezand en de lijnen waren duidelijk. Ik voelde me weer trots op de enorme hoeveelheid vrijwilligers die voor onze club actief waren!
    
    Ik zag de bloedmooie Elize druk in de weer met schema’s en papieren. Toen we heel dichtbij gekomen waren, keek ze op en lachte gelijk breeduit. “Hoi Mark!” en ze vloog me om de hals. We tongden kort en ik wees op Raf en zei: “Dit is Raf: hij komt vandaag meetrainen”.
    
    Claudia bekeek hem grondig en de jongen voelde zich enorm opgelaten. ...
    ... Aarzelend stak hij zijn hand uit, maar Elize had wat anders te doen. Ze keek nadrukkelijk naar zijn kruis en zei zachtjes: “Ik denk dat je een aanwinst voor ons team bent. Wat denk jij, Mark?”
    
    Ik was even uit het veld geslagen, want deze jongen had nog geen bal aangeraakt en nu al deze conclusie? Ik volgde haar ogen en begreep onmiddellijk wat ze bedoelde en ik zei: “Dat zullen we nog wel zien. Train eerst even een uurtje met elkaar en daarna kunnen we aan de bar of in het kantoortje nog verder praten om vragen te beantwoorden of zo”.
    
    Ik keek veelbetekenend naar Elize, die eindelijk wakker schrok en zich een paar fatsoensnormen herinnerde. Ze stak haar hand uit en zei: “Hoi Raf, ik ben Elize”.
    
    Met een lach op zijn gezicht zei de jongen: “Dat wist ik al, maar ik had wel gehoopt dat je mij op dezelfde manier zou begroeten als Mark!”
    
    Ik schoot in de lach en Elize kreeg blosjes op de wangen. Even aarzelde ze, maar vloog toen Raf om zijn nek en begon snel even met hem te tongen. Hij sperde zijn ogen wijd open en was al snel in ademnood door deze plotselinge aanval.
    
    “Hartelijk welkom, Raf! Ik hoop dat we met veel plezier samen zullen spelen!”
    
    Hijgend zei hij: “Ik ook!”
    
    Claudia ging door met de voorbereidingen en Raf probeerde zichzelf een houding te geven. Dat lukte eigenlijk niet, dus hij keek me vragend aan, maar ik zei niets. Toen, aarzelend vroeg hij: “Is dat gebruikelijk om elkaar zo te ontmoeten?”
    
    “Sommige clubleden begroeten elkaar inderdaad zo voordat ...
«1234...»