Ontmoeting in de metro - Sex Verhalen

Ontmoeting in de metro

Het was druk in de metro, maar er was nog een plaatsje vrij naast een oud grijs mannetje van een jaar of zeventig. Ik wilde even langs wat winkels in de binnenstad maar ik had niet echt vaste plannen. Ik zat nog maar net toen de metro onverwacht remde en ik tegen het kereltje aanbotste. Even keken we elkaar aan. Hij was klein van stuk en lachte heel vriendelijk naar me. Ik lachte terug. “Warm hè.” zei hij. Ik knikte. Het was warm weer en in de metro was het behoorlijk benauwd. Ik was blij dat ik mijn jas thuis gelaten had en boven mijn spijkerbroek alleen een wit t-shirt droeg. Vanuit mijn ooghoeken zag ik dat het mannetje zijn blik over mijn lichaam liet glijden. Toen de metro even later weer afremde, nu voor het volgende station, botsten we weer tegen elkaar aan en toen de metro even later weer optrok bleef zijn been tegen het mijne liggen. “Even de stad in?”, vroeg hij. “Ja, och, even rondkijken…” “Ik ben bij mijn zus langs geweest,” zei hij, “en nu weer naar huis hè…”. Eigenlijk zat ik niet echt te wachten op een gesprek met een wildvreemde man maar zijn knie rustte nog steeds tegen die van mij en eerlijk gezegd begon me dat een beetje op te winden. Ik voelde iets groeien in mijn broek. “Ik woon op mezelf hoor, ze wil me in een verzorgingstehuis hebben, mijn zus, maar ik denk er niet aan. De vrijheid hè.” ik knikte maar wat. Even bleef het stil. Plotseling boog hij zich naar me toe. “Zie ik nou een bobbel in je broek?” fluisterde hij, “lekker hoor…”. Ik voelde mijn ...

... gezicht langzaam rood worden. Ik keek opzij, het mannetje glunderde een beetje. Ik zat dus naast een vies oud mannetje. Nou, dacht ik, misschien heeft hij geluk vandaag. Ik lachte naar hem. “Knap hoor, dat u nog alleen woont. Heeft u een beetje aardig huis?” Nu leek hij een beetje te kleuren. “Och, ik heb de ruimte…” Hij keek me nu recht aan. “Ik ben er bijna, volgende halte, eeh..” Hij boog zich weer voorover: “heb je misschien zin om even mee te lopen?“ Ik knikte. We zeiden verder niets meer. Bij de volgende halte schoof ik opzij zodat het kereltje voor me langs kon. Ik wachtte nog even en stond toen ook op. Hij liep het perron op en ik volgde hem op enkele meters. Eenmaal buiten wachtte ik nog even en ging toen naast hem lopen. We liepen naar een hoge flat, aan de rand van het water. “Zo, u zult wel een mooi uitzicht hebben.” Hij knikte: “ik woon helemaal bovenin, op de zestiende. Prachtig uitzicht, en geen inkijk,” zei hij met een knipoog. Even later stonden we in de hal en stapten de lift in. De deuren waren nog maar net gesloten of het kereltje kwam tegen me aan staan en drukte een hand op mijn gulp: “zo joh, jou ga ik eens lekker verwennen…”. Ik leunde tegen de wand, hij kwam nog dichter tegen me aan staan, drukte zijn lippen op de mijne en meteen gleed zijn tong mijn mond in. Ik liet hem zijn gang gaan. Toen stopte de lift. Mijn nieuwe vriend ging me voor, hij opende de deur van zijn woning en liet me met een grote armzwaai binnen: “kom er in, kijk gerust even rond.” Dat ...