Cyrille' verjaardag - Sex Verhalen

Cyrille' verjaardag

Het moet ergens in juli vorig jaar geweest zijn dat ik op een late zaterdagmiddag nog maar één pakketje zag liggen in mijn bestelbus. "Dat zit er weer bijna op," dacht ik bij mezelf, en ik nam mijn opties voor de avond in overweging. "Zal ik wat vrienden proberen te mobiliseren om in de kroeg of op het terras rond te hangen, of wordt het een avondje Netflixen onder het genot van een biertje uit eigen voorraad?" Ik was er nog niet helemaal uit, maar dat was ook geen probleem; nog genoeg tijd om dat te beslissen. Eerst maar eens dat laatste pakketje bij de rechtmatige eigenaar afleveren.

Naast mijn studie bedrijfseconomie verdien ik in mijn vrije tijd een zakcentje bij door pakketjes te bezorgen voor een bezorgdienst. Werk dat me prima bevalt als bijbaantje. Niet erg uitdagend weliswaar, maar best leuk om in je eentje rond te rijden en mensen te voorzien van hun (veelal op internet bestelde) aankopen.

Ik begeef me momenteel in één van de betere wijken van een middelgrote stad in Brabant, en rijd aan de hand van mijn TomTom door een brede laan met vrijstaande huizen. Het is mooi weer vandaag, met als gevolg dat ik zowat de hele dag met mijn geopende autoramen heb rondgereden. Hier naar links, en zo draai ik de straat van mijn laatste klant in. Om me heen kijkend zoek ik naar huisnummers, en al snel herken ik nummer 27. Aftellen dus. "25, 23, 21, 19, 17..." mompel ik. Zeventien, daar moet ik zijn. Ik rijd een met losse steentjes bezaaide oprit op...of althans, dat was mijn ...

... bedoeling. Waar ik in de veronderstelling was mijn busje wel even op de oprit kwijt te kunnen, blijkt deze vol te staan met auto's, zo'n vijf stuks in totaal. "Drukke aangelegenheid," concludeer ik, en ik zet mijn auto half op het voetpad, pal voor het huis. Ik grijp mijn handheld, stap uit en haalde het pakket uit de bus. Het huis betreft een vrijstaande woning (zoals alle anderen in de wijk), voorzien van een rieten dak en een vrij grote voortuin. "Aardige woning," denk ik nog bij mezelf, en zonder verder lang te treuzelen begeef ik me naar de voordeur. Het kan er immers maar opzitten, die werkdag.

Ik bel aan, en mijn geduld word op de proef gesteld. Ik meen binnen stemmen te horen, maar het duurt toch echt even voor er open wordt gedaan. Eindelijk zwaait de deur dan open, en ik sta oog in oog met een verzorgd geklede dame, ik schat een jaar of 40. Blond stijl haar, mooie blauwe ogen, prima lijntje. Beetje kakkineus gekleed in een lichtblauwe blouse met krijtstreep (met de nodige inkijk), en een strakke witte rok. Ze kijkt me in eerste oogopslag vrolijk aan, laat haar ogen even afdwalen naar het pakketje in mijn handen en kijkt me dan vragend aan. "Goedemiddag mevrouw, ik kom deze bestelling bezorgen," meld ik, terwijl ik mijn arm wil strekken om haar de handheld te overhandigen met de vraag haar handtekening te zetten. De dame maakt echter een afwerend gebaar. "Wacht even, ik haal Cyrille", antwoordt ze, en weg is ze, de de deur voor mijn neus sluitend. "Dat zal ik weer ...