Mijn leven als slavin deel 11 - De buurjongen - Sex Verhalen

Mijn leven als slavin deel 11 - De buurjongen

Op een namiddag slenterde ik wat door het centrum van de stad, een beetje windowshoppen, toen een vriendelijke mannenstem achter mij “tante Ann?” riep. In eerste instantie schonk ik er geen aandacht aan, wie zou hier nu op mij roepen als “tante Ann”, maar toen de stem nogmaals en ditmaal iets nadrukkelijker “tante Ann?” zei, keek ik toch maar even achter mij om dan in een paar hel blauwe ogen te kijken van een mooie jongeman. Ik keek hem even verbaasd aan en vroeg dan “heb je niet iemand anders voor jonge man?”. Waarop hij zei “neen, ik ben heel zeker van mijn stuk, maar jij kent mij blijkbaar niet meer.” “En wie ben jij dan?” vroeg ik. Waarop hij antwoordde “ik ben toch Gregory, Greg, je vroegere buurjongen en jij bent toch Ann, die naast ons woonde en waar ik kind aan huis was.”

Toen onze buurjongen nog klein was kon hij mijn naam niet goed zeggen en maakte er Ann van, kort en bondig en eenvoudig te onthouden en uit te spreken.

“Goh jongen, hoewel jongeheer, ben jij onze buurjongen Gregory? Ik had je helemaal niet herkend neen, maar het is dan ook al zolang geleden dat we mekaar nog ontmoet hebben” zei ik een beetje verontschuldigend.

“Maar Greg toch” zei ik “wat ben je verandert! Je bent ondertussen een hele man geworden en zo sportief, zo gespierd en groot. Amai, wat een verschijning. Eerlijk, ik had je niet herkend!”

“Oh maar ik u wel hoor tante, je bent nog steeds die mooie buurvrouw die steeds klaarstond voor mij.”

“Laat dat mooi maar zitten” lachte ...

... ik.

“Neen neen tante, je bent nog niet echt veranderd. En wanneer ik je zo zie wil ik nog steeds met je trouwen.” Lachte hij.

Ach ja, dat zei hij steeds wanneer wij het gezellig hadden en hij tussen mij en mijn man op de sofa zat, tante zei hij dan steeds, met u wil ik later als ik groot ben ook wel trouwen, net zoals nonkel. En daar moesten we dan steeds hartelijk om lachen.

“Ja Greg jongen” zei ik “er zijn ondertussen al heel wat jaartjes verstreken en wij zijn allemaal al wat ouder en bij mij zit ondertussen alles niet meer zo strak hé.”

“Ach tante” zei Greg “nog steeds die onzekerheid hé. Neen, je mag er best nog wezen. Maar nu we mekaar weer gevonden hebben zou ik het tof vinden om nog wat bij te praten. Ik wil mij niet opdringen, maar als het voor u en nonkel past wil ik volgende zaterdag wel even langs komen om nog wat bij te praten en om nonkel ook nog eens te ontmoeten. By the way, alles toch goed met nonkel?”

“Ja ja jongen, alles goed met nonkel, maar druk hé, hij is steeds druk bezig voor zijn job. Maar voor mij past zaterdag, dan hebben we niets gepland. Laat ons dan afspreken volgende zaterdag om acht uur. Je weet ons toch nog wonen zeker?”

“Ja ja, tenzij je verhuisd bent natuurlijk.”

“Neen, wij wonen nog steeds op dezelfde plek. Dus afgesproken voor zaterdag.”

“OK” zei hij “maar laat ons telefoonnummers uitwisselen zodat we mekaar, in geval er iets tussenkomt, kunnen bereiken.

We wisselden onze nummers uit, hij gaf mij nog een kus en zei: ...