Mijn Memoires - 10 - Sex Verhalen

Mijn Memoires - 10

Dit is het vervolg van mijn memoires nadat eerst Swanhilde (Swannie) en Wolfgang hun zegje hebben gedaan.

Ik pakte mijn kleren en vluchtte naar de slaapkamer. Ik kleedde mij aan en pakte mijn spullen bij elkaar en ging door de tuindeur naar buiten.

Wat moest ik doen? Ik was ten einde raad. Ik besloot langs de weg naar het dorp te lopen en daar maar een hotel te nemen. Het begon al aardig donker te worden en toen er een auto naast me stopte was ik als de dood dat het volgende onheil me te wachten stond. Ik liep snel door maar de auto reed door en stopte 20 meter voor me. Er stapte een dame uit van een jaar of 45 en kwam op me toe. Ze schrok toen ze mijn gezicht zag waar de sporen van mijn tranen nog te zien waren Eerst sprak ze Nederlands maar ik begreep wat ze bedoelde. Later sprak ze redelijk Duits. Ze vroeg me in te stappen en toen ik zat vroeg ze wat er aan de hand was. Ik vertelde haar wat me was overkomen en eerst stelde ze voor naar de politie te gaan. Wat schoot ik daarmee op. Ik wilde naar een hotel en dan gauw mogelijk naar huis maar dat vond ze geen goed idee. Kom met me mee dat kan je tot rust komen van wat er gebeurd is. Ik stemde toe en zij reed naar haar huis in Maassluis. Daar aangekomen plofte ik neer op de bank en zei dat ik me vreselijk vies voelde. Zij bracht mij naar de badkamer en gaf me een paar handdoeken. Ik douchte wel een kwartier en kleedde me aan met andere kleren. Maartje, zo heette ze, wachtte me op met warme thee. Ik zei dat ik niet ...

... wist hoe ik weer thuis in Hamburg moest komen. Ze wuifde alle problemen weg en zei dat ik maar eens eerst goed moet gaan slapen en dat ze morgen alles regelen zou. Ze wees me de logeerkamer en ik kleedde mij uit en trok een nachthemd aan. Toen ik in bed lag kwam zij nog even kijken en stopte me onder en gaf me een zoen op mijn wang. Gelukkig viel ik gauw in slaap. De volgende morgen had Maartje al een treinkaartje voor de volgende dag geregeld van Amsterdam Centraal met één overstap in Osnabrück naar Hamburg. We hebben de hele dag zitten praten en de volgende dag heeft ze mij in Amsterdam Centraal op de trein gezet. Ik beloofde haar het bedrag van het treinkaartje te zullen overmaken. Maar dat wilde ze niet. Terug in Hamburg ging ik de maandag er op met lood in mijn schoenen naar mijn werk. Ik kon merken op de manier waarop mijn collega’s naar me keken dat Swanhilde wat verteld moest hebben. Ik ging meteen naar de vertrouwenspersoon van het bedrijf. Ik vertelde wat me was overkomen en ik het niet zag zitten dat ik Swanhilde elke dag zou tegenkomen. Zij kon echter weinig uitrichten en mijn conclusie was dat ik beter een andere baan kon zoeken. Ik ging terug naar mijn werkplek en ging tussen de middag niet naar de kantine om Swanhilde te ontlopen. Ik wilde net naar personeelszaken gaan om mijn ontslag aan te bieden en wilde zeggen dat ik het liefst morgen niet meer hoefde te komen toen ik een telefoontje kreeg van de vertrouwenspersoon. Wat ik daar te horen kreeg had ik van mijn ...