Voetjes op de grond (12) - Sex Verhalen

Voetjes op de grond (12)

... zou vinden. “We willen de baby toch geen hartverzakking laten krijgen als die straks ter wereld komt.”

Terwijl Suzanne het uitproestte, vond ik wat ik zocht. Met de scheerlotion in de ene hand en het scheerapparaatje in de andere liep ik terug naar het bad en ging op de rand zitten. Ze tilde haar been weer op en legde haar voet in mijn schoot. Mijn zomerse bermuda werd daarbij wel een beetje nat, maar daar kon ik niet mee zitten. Wat had ik graag haar charmante voetje in mijn handen genomen en helemaal droog gelikt, maar daar was eventjes geen tijd voor. Er wachtte mij op dat moment een veel belangrijkere taak. Langzaam, met tedere langer halen, smeerde ik de lotion uit over haar been, waarna ik het scheermesje met delicate bewegingen over haar huid liet gaan, beginnend vanaf haar onderbeen. Na het scheren van haar kuiten en scheenbeen liet ik mijn vinger over haar huid gaan om er zeker van te zijn dat ik geen plekje had gemist. Haar dijbeen was mijn volgende doel. Daarvoor moest ik me vrij diep over haar heen buigen, maar dan nog maakte haar goedkeurende zuchtje me duidelijk dat ze er niet echt moeite mee had dat haar volledige naaktheid aan mij te tonen. Ik kende haar intussen voldoende om er zeker van te zijn dat ze een beetje opgewonden geraakte van de tedere bewegingen op haar huid. Dat gold trouwens ook voor mezelf, want mijn lichaam zond het ene verwachtingsvolle signaal na het andere uit.

Zodra ik klaar was met haar ene been volgde er een onhandig moment ...

... waarin we moesten uitzoeken welke de beste positie was om haar andere been aan te pakken. Uiteindelijk belandde ik zittend op de tegenoverliggende smalle badrand, maar om voldoende steun te hebben moest ik daarvoor wel met mijn voeten in het water.

De behandeling van haar andere been was net zo prikkelend en mijn opwinding steeg nog een level hoger. Die van Suzanne ook, want telkens ik hoog bij de binnenkant van haar dijen uitkwam, stuurde haar lichaam die specifieke, intieme signalen uit die maar moeilijk anders te interpreteren waren. Het zorgde ervoor dat ik de moed vond om datgene ter sprake te brengen waar ik al minstens tien minuten mee zat.

“Weet je, Suzanne… Er is nog een plekje dat wel wat verzorging kan gebruiken.”

“Ik weet het, schat,” zei ze met een zucht. “Het voltallige personeelsbestand van de verloskamer zal vast wekenlang nachtmerries overhouden aan mijn bevalling.”

“Als je wilt, kan ik ook dat voor je fiksen hoor.”

“Je bent veel te goed voor mij,” zei ze met een glimlach, “maar als jij er geen probleem mee hebt, dan graag.”

Het enige probleem waar ik mee zat, dat was dat ik eerst haar been nog moest afwerken. Eenmaal daarmee klaar liet ik het grootste deel van het water weglopen tot er nog slechts een tiental centimeters overbleef. Ondertussen had ik een schaartje en een kam uit haar make-uptasje gehaald. Met die spullen in de hand klom ik in het bad en knielde tussen haar benen. Het was wel een beetje een strakke pasvorm maar omdat ik haar had ...